محشری

شد محشری که روز قیامت زیاد رفت از دست خلق، رفت برون، صبر و اختیار

به طوفان اشکی به غوغای آهی به غارت دهم محشری از نگاهی

میخورد هر ذره ما پیچ و تاب محشری در هر دم ما مضمر است

همچو خورشید به عرض سپه آمد بیرون محشری دید که در هر طرفش صد حشرست

زایران کوی تو هر یک شفیع محشری چاکران درگهت هر یک قسیم خُلد و نار

آشفته را کو سایه ای از آفتاب محشری گر خیمه رحمت نبی از صحن محشر برکند

بی‌تو دل در سینه‌ام افگنده شور محشری بی‌تکلف طرفه سرمستی عجب دیوانه‌ای است

سر بر آر از خواب و این غوغا نگر محشری در کربلا برپا نگر

سطوت او خاکیان را محشری است این همه از ماست، نی از دیگری است

فتنه ئی پامال راهش محشری کشته ی تیغ نگاهش محشری