محتقر. [ م ُ ت َ ق ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از احتقار. کسی که بنظر خواری و فرومایگی مینگرد. ( ناظم الاطباء ). خرد و کوچک شمرنده کسی را. خرد و خوار شمرنده کسی را. ( آنندراج ). محتقر. [ م ُ ت َ ق َ ] ( ع ص ) نعت مفعولی از احتقار.پست و فرومایه و کمینه. ( ناظم الاطباء ) : تو مگو کاین مس برون بد محتقر در دل اکسیر چون گشته ست زر.مولوی.
معنی کلمه محتقر در فرهنگ فارسی
پست و فرومایه و کمینه
جملاتی از کاربرد کلمه محتقر
تو مگو کین مس برون بد محتقر در دل اکسیر چون گیرد گهر