معنی کلمه مجمع الفصحاء در دانشنامه اسلامی
مظاهر مصفا درباره اهمیت این اثر می نویسد: «این کتاب از زمان تألیف تاکنون همواره مورد استناد تتبع و تحقیق تذکره نویسان و سخن سنجان و نویسندگان تاریخ ادبى ایران بوده است».
در ابتدای اثر، یادداشتی به قلم حشمت الله قنبری، دو یادداشت از مظاهر مصفا مصحح کتاب، مقدمه چاپ سنگی و مقدمه مؤلف آمده است. پس از آن تذکره و اشعار 1068 شاعر در شش مجلد کتاب ارائه شده است.
نویسنده بیش از سى سال از زندگى پربار خود را صرف جمع آورى اسناد و مدارک ادیبان ایران و تحقیق و پژوهش در احوال ایشان کرد و با همت قابل ستایش خود آخرین و جامعترین تذکره شعر و ادب فارسى را از زمان ابوالعباس مروزى تا سال 1284ق، تحت عنوان «مجمع الفصحاء» براى اهالى علم و ادب و فرهنگ فارسى به یادگار گذاشت.
مصحح کتاب، در ابتدای مقدمه اش پیشینه تذکره نویسی را چنین بیان می کند: «در ایران تذکره نویسى از چندین قرن پیش رایج شده و کسانى درصدد جمع شعر شاعران و نوشتن ترجمه زندگى ایشان برآمده اند و اگر این همت به کار نمى رفت، امروز از حال بیشتر، بلکه تمامى شاعران گذشته بى خبر بودیم». وی از چهار مقاله نظامی عروضی، نویسنده و شاعر سده ششم به عنوان قدیمی ترین تذکره یاد می کند. سپس تذکره های متعددی چون «لباب الألباب» محمد عوفی، «مجالس النفائس» علی شیر و «هفت اقلیم» امین احمد رازی را معرفی می کند. در آخر نیز «مجمع الفصحاء» را آخرین و جامع ترین تذکره شاعران فارسی زبان دانسته و به معرفی نویسنده این اثر و کتاب های دیگرش می پردازد.
پس از مقدمه محقق کتاب، قصیده ای به قلم نویسنده و پس از آن مقدمه چاپ سنگی، که هر دو در مدح و ثنای ناصرالدین شاه است، آورده شده است.