مجمره گردان

معنی کلمه مجمره گردان در لغت نامه دهخدا

مجمره گردان. [ م ِ م َ رَ / رِ گ َ ] ( نف مرکب ) مجمره سوز. ( آنندراج ). آن که بوی سوز در مجلس گرداند. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). مجمره دار. مجمردار :
مجمره گردان شمال ، مروحه زن شاخ بید
لعبت باز آسمان ، زوبین افکن شهاب.خاقانی.صبحگاهی که صبا مجمره گردان باشد
گل فروکرده بدان مجمره دندان باشد.سلمان ساوجی ( از آنندراج ).ای آفتاب آینه دار جمال تو
مشک سیاه مجمره گردان خال تو.حافظ.سپهر مجمره گردان برای دفع گزند
سپند پرتو خورشید و ماه می سوزد.ظهوری ( از آنندراج ).و رجوع به مجمرسوز و مجمردار شود.

معنی کلمه مجمره گردان در فرهنگ فارسی

مجمره سوز

جملاتی از کاربرد کلمه مجمره گردان

غالیه‌سای چمن دلفروز مجمره گردان گل عود سوز
سپهر مجمره گردان بود به پایه تخت شمال مروحه بر دارد از برای بخور
عبید مجمره گردان او شمیم بهشت عقیق مروحه جنبان او نسیم شمال
انجمن خویش کرد، عشق تو تا سینه را شد دل آتش جگر، مجمره گردان او
سپهر غالیه سا و صبا عبیر آمیز شمال مجمره گردان نسیم مژده رسان
سپهر مشعله افروز گشت و غالیه سوز نسیم مجمره گردان و صبح نوبت زن
سپهر مجمره گردان پر اخگر اختر برای مجلس او ساخت چشم بدرا، عود
در روضه ی تو، مجمره گردان کف کلیم؛ ریزان ولی چو اخگر از آن مجمر آفتاب
ای آفتاب آینه دار جمال تو مشک سیاه مجمره گردان خال تو
زهره رامشگر و مه مجمره گردان گردید آسمان ساقی و خورشیشه ی صهبا آمد