گوایاکیل

دنیاگیری کووید-۱۹ در اکوادور بخشی از دنیاگیری بیماری کروناویروس ۲۰۱۹ در جهان است. اولین مورد تأیید شده در اکوادور در ۱۴ فوریه ۲۰۲۰ در شهر گوایاکیل اعلام شد.

این حکم در صفحه اول یک نسخه از روزنامه گوایاکیل با عنوان ال یونیورسو چاپ شده‌است. این کار حرفه ای هیدالگو را ستود. ال تلگرافو همچنین از تصمیم شورای ایالتی حمایت کرد، اگرچه سایر سردبیران ال یونیورسو مخالفت خود را با حق رأی زنان نشان دادند. در کیتو، سرمقاله ال دیا به نفع این حکم بود، در حالی که ال کومرسیو مخالف آن بود. اکثر روزنامه‌هایی که مخالف رأی زنان بودند، ادعا کردند که زنان «آماده نبودند» رأی بدهند، یا نباید درگیر سیاست باشند وگرنه «کارهای خانه بدون آنها نمی‌تواند انجام شود.» همچنین پیام‌های طنز زیادی دربارهٔ خانه‌دار شدن مردان به دلیل غیبت همسرانشان منتشر شد.

در نوامبر ۱۹۸۴ کامارگو پس از مطالعهٔ دقیق جریان‌های اقیانوسی با یک قایق بدوی از زندان گورگونا (معروف به آلکاتراز کلمبیایی) فرار کرد. مقامات فکر کردند که او در دریا مرده‌است و مطبوعات گزارش دادند که او خوراک کوسه‌ها شده‌است. اما او در نهایت به کیتو، اکوادور رسید. سپس در ۵ یا ۶ دسامبر ۱۹۸۴ با اتوبوس به گوایاکیل رفت او در ۱۸ دسامبر یک دختر ۹ ساله را از شهر کوودو، در استان لوس ریوس، اکوادور ربود. روز بعد یک دختر ۱۰ ساله نیز ناپدید شد.

کامارگو تنها چند دقیقه پس از قتل دختر ۹ ساله‌ای به نام الیزابت توسط دو پلیس در ۲۵ فوریه ۱۹۸۶ در کیتو دستگیر شد. پلیس‌ها در حال گشت‌زنی بودند و در ارتفاع خیابان لوس گرانادوس به او نزدیک شدند و به او مشکوک شدند. آنها متوجه شدند که او کیفی حاوی لباس‌های خونآلود و کلیتوریس آخرین قربانی خود و یک نسخه از جنایت و مکافات داستایوفسکی با خود حمل می‌کند. او بلافاصله بازداشت شد و بعداً برای شناسایی به گوایاکیل منتقل شد. هنگام دستگیری نام جعلی خود را مانوئل بولگارین سولیس گذاشت، اما بعداً توسط ماریا الکساندرا ولز که یکی از قربانیان تجاوز او بود که توانسته بود از چنگ او بگریزد، شناسایی شد.

خولیو در اول اکتبر سال ۱۹۳۵ در یک خانواده کارگری در شهر بندری شلوغ گوایاکیل متولد شد.

گزارش بانک جهانی نمونه‌های زیر از مشارکت‌های دولتی و خصوصی موفق در کشورهای در حال توسعه را فهرست می‌کند: خصوصی‌سازی کامل در شیلی. شرکت‌های ترکیبی در کلمبیا؛ امتیازات در گوایاکیل در اکوادور، برزیل، آرژانتین، مانیل شرقی در فیلیپین، مراکش و گابون؛ و قراردادهای اجاره در ساحل عاج، سنگال، و ایروان در ارمنستان.

موضع بورخا در محافل لیبرال گوایاکیل به شدت رد شد، اگرچه در کیتو مورد حمایت قرار گرفت و بسیاری از نویسندگان و متفکران فقدان خودمختاری زنان را دلیلی برای منع آنها از رأی‌دهی عنوان کردند. برخی از زنان به ویژه لیبرال‌ها نیز تمایل خود را برای محدود کردن حق رأی زنان ابراز کردند. به عنوان مثال، در طول یک بحث عمومی، فمینیست روزا بورجا د یکازا، استدلال کرد که حق رأی چندان مهم نیست و حق رأی زنان، بدون هیچ دانش مدنی، تنها به عنوان ابزاری کور در زمینه ملی عمل می‌کند.

بارسلونا گوایاکیل موفقترین تیم فوتبال در اکوادور است که تاکنون ۱۵ بار قهرمان سری آ این کشور شده‌است و اخیراً نیز در سال ۲۰۱۶ موفق به کسب ششمین عنوان قهرمانی شده‌است. این تیم اولین باشگاه اکوادوری است که به فینال جام لیبرتادورس رسیده‌است.

از سال ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۶ کامارگو دست کم ۵۴ مورد تجاوز جنسی و قتل را در گوایاکیل مرتکب شد. پلیس در ابتدا بر این باور بود که همهٔ مرگ‌ها کار یک باند تبهکاری است و هیچ نمی‌دانستند که یک مرد می‌تواند این همه انسان را بکشد. کامارگو در خیابان‌ها می‌خوابید و با پولی که از فروش مجدد خودکار در خیابان‌ها به دست می‌آورد، زندگی را می‌گذراند. او گهگاه با فروش لباس یا اشیای قیمتی کوچک متعلق به قربانیان خود درآمد خود را تکمیل می‌کرد.