گوانتانامو

او با در نظر گرفتن استان گوانتانامو که محل سکونت‌اش است، اولین مطالعه ادراک علم و فن‌آوری انجام شده در کوبا را هدایت کرد و با همکاری چندین پوهنتون کوبایی و هسپانوی، به عنوان یک محقق در اولین مطالعه ارزیابی پای‌داری در کوبا شناخته شد.

ایوب خیل (آب خیل) یک منطقه مسکونی کوچک در ۷ مایلی شهر خوست کشور افغانستان است. این ناحیه در ۲۷ ژوئیه ۲۰۰۲ محل درگیری نظامیان آمریکایی همراه با شبه‌نظامیان افغان علیه ستیزه‌جویان در روستا بود. پس از جنگ، آمریکایی‌ها عمر خضر ۱۵ ساله زخمی را که به گفته آنها شهروند کانادا بود، اسیر کردند. وی از جوان‌ترین افراد بازداشت‌شده در بازداشتگاه گوانتانامو و آخرین شهروند غربی بود که در آنجا زندانی بود.

در پیشگفتار گزارش عفو بین‌الملل در سال ۲۰۰۵، دبیرکل، ایرنه خان، از زندان گوانتانامو به عنوان «گولاگ زمان ما، که در نقض قوانین بین‌المللی، عمل بازداشت خودسرانه و نامحدود را تثبیت می‌کند» یاد کرد. محاکمه‌های کمیسیون‌های نظامی، عدالت و دادرسی را به سخره گرفته‌است.» وی در نشست خبری بعدی افزود «اگر گوانتانامو تصاویری از سرکوب شوروی را تداعی می‌کند، «بازداشت‌شدگان ارواح» – یا بازداشت‌های غیرقانونی بازداشت‌شدگان ثبت‌نشده – عمل «ناپدید شدن» را که در گذشته در بین دیکتاتورهای آمریکای لاتین بسیار محبوب بود، بازمی‌گرداند.

خلیج گوانتانامو در جنوب ایالت گوانتانامو در کوبا قرار گرفته‌است و از سال ۱۹۰۳ بر اساس پیمان کوبا-آمریکا در کنترل دولت آمریکاست.

ایالات متحده آمریکا، در دوران ریاست جمهوری جورج دبلیو بوش، زندانیان بازداشتگاه گوانتانامو را «جنگجوی دشمن» و همچنین «دشمنان متخاصم» می‌نامید. این اصطلاح اصولاً در سیستم حقوقی ایالات متحده آمریکا، به افرادی گفته می‌شد که بدون اینکه کشورشان با آمریکا رسماً در حال جنگ باشد، به اقدام مسلحانه علیه منافع ایالات متحده آمریکا مبادرت کرده و از این روی، طبق تفسیر قانونی دفتر حقوقی ریاست جمهوری آمریکا، منشور حقوق در ایالات متحده آمریکا شامل حال آن افراد نمی‌گردید.

تولید قهوه در شرق کوبا در طی قرن ۱۹ام و ۲۰ام منجر به ایجاد یک زمینه فرهنگی ویژه گردید و صحنه مهمی از توسعه این نوع کشاورزی را به نمایش گذاشت. از این رو، یونسکو در سال ۲۰۰۰ استان‌های سانتیگو و گوانتانامو در ناحیه جنوب شرقی را به عنوان میراث جهانی اعلام کرد. پیش از دورهٔ کاسترو، صنعت قهوه کوبا رشد چشمگیری داشت. در میانهٔ دههٔ ۱۹۵۰، کوبا سالیانه بیش از ۲۰۰۰۰ تن دانهٔ قهوه صادر می‌نمود.

بازداشتگاه گوانتانامو پس از اشغال افغانستان در سال ۲۰۰۱ میلادی، زیرنظر پایگاه نیروی دریایی ارتش آمریکا در خلیج گوانتانامو ایجاد شد و افرادی که متهم به ارتباط با فعالیت‌های تروریستی در خارج از خاک آمریکا بودند، به این بازداشتگاه انتقال یافتند.

این افراد که دارای تابعیت آمریکایی نیستند و در مناطق مختلف جهان دستگیر شده‌اند، تحت عناوینی مانند «اشخاص متخاصم غیر ارتشی» به گوانتانامو فرستاده شده‌اند. در یک زمان، بیش از هفتصد تن از آنان در این محل زندانی بودند.

در تاریخ ۱۴ مارس ۲۰۰۹ میلادی، وزارت دادگستری آمریکا اعلام کرد که از این پس ایالات متحده آمریکا از عنوان «جنگجوی دشمن» برای مظنونان به عملیات تروریستی استفاده نخواهد کرد. با توجه به این دستور، زندانیان مظنون به شرکت در عملیات تروریستی که در بازداشتگاه گوانتانامو به سر می‌برند، از حقوق بین‌المللی زندانیان برخوردار خواهند شد.

اجاره بلند مدت پایگاه دریایی خلیج گوانتانامو ادامه دارد. دولت کوبا از سال ۱۹۵۹، این پیمان را به شدت نقض ماده ۵۲ کنوانسیون وین ۱۹۶۹ در قانون معاهدات، اعلام کرد که در صورت تهیه تهدید یا استفاده از زور، پیمان را باطل اعلام می‌کند. با این حال، ماده ۴ کنوانسیون وین بیان می‌کند که مفاد آن به صورت عطف به کار گرفته نمی‌شود.