گل گلی

به گلستان زمانه شدم به چیدن گل گلی نداد و به صد خار می‌خلد جگرم

چه قطره‌هاست که از حرف عشق می‌بارد ز گل گلی بفزاید ز خار هم خاری

هر که زان گل گلی بخواهد کند گویم آن گل گل تو نیست، مکن

بلبل برآرد غلغلی، چون بشکفد از گل گلی وز رشگ گل هر صلصلی، با بلبل آید در جدل

از آن میی که اگر باغ از او شکوفه کند ز گل گلی بستانی ز خار هم خاری

ز باد فنا ریخت در دامن گل گلی تازه تر از گل بوستانی