گل شب بو

اگر یک کف عرق زان سنبل تر بر زمین ریزد زمین از هر کف خاکی گل شب بو برویاند

کرد دامن پر از گل شب بو صبح آییه شد دچار خطت

مگر از جرأت مستی شب وصلش جویا گل شب بو به کف از زلف معنبر گیرد

بیخودی از گل روی تو کند بلبل صبح گل شب بو شود از نکهت زلفت گل صبح