گل زهر

تاکند در کار بلبل چون رسد هنگام کار شاهد گل زهر پنهان کرده در زیر نگین

از آن با چاکهای سینه خود عشق می بازم که باشد چون قفس راهی به سوی گل زهر چاکم

خار من گردد از وصال تو گل زهر من گردد از جمال تو نوش

آنی که ز کبر ما نپسندی مهد قسمم ز تو خارست ز گل زهر از شهد

جز از درد و نفرین نجویی همی گل زهر خیره ببویی همی

دنیا نه چو جنت بود و یار نه چون حور هرگز نبود خار چو گل زهر چو تریاق