گل بادام

گریه شست آن داغ را کز یاد چشمت داشت دل حیف کز بسیاری باران گل بادام ریخت

ای باد که آری گل بادام ربوده از بهر موالی ز سمرقند بصاحب

ز خویشم می‌برد جایی‌که می‌گردم بهار آنجا نگاه ساغر ایمای گل بادام تمهیدش

غالب که به است از غزلم مصرع استاد بادام صفای گل بادام ندارد

بهنگام گل بادام می نوش ز دست ساقیان چشم بادام

پروین دولت‌آبادی (۱۳۰۳ – ۱۳۸۷)، شاعر و از بنیان‌گذاران شورای کتاب کودک بود. کتاب شعر گل بادام او جایزه شعر شورای کتاب کودک در سال ۱۳۶۶ را از آن وی کرد. پروین بیشتر با اشعاری که برای کودکان سروده و به ویژه اشعاری که در کتاب درسی مدارس از او به چاپ رسیده‌است شهرت دارد، در حالی که او شاعری توانا در سبک‌های گوناگون غزل، قصیده، مثنوی و شعر نو نیز هست. در کلاس پنجم دبستان در تاریخ ادبیات از او نام برده شده‌است.

از گل بادام پر در بها گشته است باغ هرکه خواهد زو برد درهای بی مر و بها

کنند از گل بادام ناز بالینش شبی که نرگس او میل خواب خواهد کرد

بر سبزه بین که چون گل بادام می کند پیرانه سر به روز جوانی نثار باغ

خیز و با چشم چو بادام به بستان می خواه که همه ساحت بستان گل بادام گرفت

هرجا خرام خوش نگهان‌گرد ناز بیخت تا چشم نقش پا گل بادام داشته‌ست