گشاد شدن

چنین چشم‌هایی معمولاً کروی شکل اند و پر از مایعی شفاف و ژله مانند به نام زجاجیه. یک عدسی داخل آن‌ها قرار دارد تا بتواند بر روی اجسام پیرامون تمرکز کند و عنبیه که ماهیچه‌های پیرامون آن برای تنگ یا گشاد کردن مردمک کاربرد دارد. مردمک با تنگ و گشاد شدن میزان نور ورودی به چشم را تغییر می‌دهد. و در صورتی که نور کافی باشد محل تشکیل تصویر بر پردهٔ چشم را تغییر می‌دهد و خطاهای احتمالی را برطرف می‌کند. چشمان بیشتر سرپایان، ماهی‌ها، دوزیستان و مارها شکل عدسی ثابت دارد و تمرکز بر روی تصویر با کمک عقب و جلو رفتن لنز قابل انجام است مانند آنچه که در هنگام تمرکز کردن (فوکوس کردن) در دوربین عکاسی رخ می‌دهد.

کاوازاکی التهاب رگ‌ها است که باعث گشاد شدن رگ‌ها و کاهش خون‌رسانی به اعضای حیاتی می‌شود. اگر به سرعت درمان آغاز نشود باعث از دست رفتن فرد مبتلا می‌شود. این بیماری سیستم دفاعی بدن را مورد حمله قرار می‌دهد.

افزون بر آن، دستگاه عصبی سمپاتیک، باعث افزایش فشارخون، افزایش تعداد تنفس، افزایش ضربان قلب و گشاد شدن مردمک می‌شود. این هورمون‌ها بر روی اندام‌هایی مانند ماهیچه‌ها، قلب، مغز و کبد تأثیر می‌گذارد و موجب فراهم آوردن نوعی حالت آماده‌باش برای بدن است تا شخص بتواند در عواملی مانند ستیز و گریز، دعوا یا مسابقات ورزشی آمادگی قبلی را داشته باشد.

قطره‌های چشمی گشادکننده مردمک. گشاد شدن مردمک فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری چشم در طی دوره التیام پس از جراحی را کاهش می‌دهد. اگر شما نمی‌توانید خود قطره داخل چشمتان بریزید، برای این منظور از دیگران کمک بگیرید.

این دارو دارای فعالیت متوسط در انسداد گیرنده‌های آلفا ـ آدرنرژیک است و مستقیماً باعث گشاد شدن عضلات صاف عروق محیطی می‌شود. تولازولین معمولاً فشار شریان ریوی و مقاومت عروقی را کاهش می‌دهد.

ایزوکسوپرین دارای اثرات آنتاگونیستی آلفا-آدرنرژیک و اثرات آگونیستی بتا-آدرنرژیک می‌باشد؛ بنابراین اثر گشادکنندهٔ عروقی این دارو از طریق اثر مستقیم آن بر روی عضلات صاف جدار عروق می‌باشد که منجر به گشاد شدن عروق محیطی می‌شود.

انقباض عروق به تنگ یا باریک شدن عروق خونی ناشی از انقباض دیواره عضلانی عروق به ویژه در سرخرگ‌ها و سرخرگچه‌ها اشاره دارد. این فرایند حالت عکس اتساع عروق است که به گشاد شدن عروق منجر می‌شود. این روند به ویژه در بندایش خونریزی و از دست دادن شدید خون اهمیت دارد. هنگامی که عروق خونی منقبض می‌شوند، جریان خون محدود شده یا کاهش پیدا می‌یابد، بنابراین گرمای بدن حفظ شده و مقاومت عروق افزایش پیدا می‌کند. این روند باعث می‌شوند خون کمتری به سطح برسد که در نتیجه آن تابش حرارتی کمتر شده و رنگ پوست تیره می‌گردد. در یک سطح جامع‌تر، انقباض عروق یک مکانیسم است که بدن توسط آن به حفظ و تنظیم فشار متوسط شریانی می‌پردازد.

هنگامی که جنین به اندازه کافی رشد کرد، سیگنال‌های شیمیایی فرایند تولد را آغاز می‌کند که با انقباض‌های رحم و گشاد شدن دهانه رحم آغاز می‌شود. سپس جنین به سوی دهانه رحم پایین می‌آید، جایی که به درون واژن و در نهایت از بدن ماده خارج می‌شود. نوزاد تازه متولدشده که در انسان شیرخوار نامیده می‌شود، معمولاً باید اندکی پس از تولد، تنفس خود را آغاز کند. پس از مدتی جفت نیز دفع می‌شود.

جواب این سؤال ریشه در تکامل انسان دارد. مؤسس علوم مغزی و شناخت رفتار انسانی «مکس پلانک» در آلمان تحقیق جالبی در این زمینه انجام داده‌است. محققان این مؤسسه تعدادی از نوزادان را در معرض عکس‌هایی از ماهی، گل و مار قرار دادند. بعد از بررسی واکنش نوزادان به این عکس‌ها دریافتند که مردمک چشم نوزادان در مواجهه با عکس مار، گشادتر از حالت‌های دیگر است. گشاد شدن مردمک چشم بیانگر واکنش در مقابل استرس است. هر چقدر مردمک بیشتر گشاد شود، واکنش در مقابل استرس بیشتر است. درنتیجه محققان دریافتند نوزادان بدون اینکه یادگیری اکتسابی خاصی داشته باشند، واکنش استرسی بیشتری به مار دارند.

منتول به‌طور انتخابی انتهای اعصاب حسی مربوط به سرما را تحریک کرده و باعث احساس سرما می‌شود؛ و همچنین مصرف آن بر روی پوست باعث گشاد شدن عروق می‌شود و احساس سرما ایجاد می‌کند و به دنبال آن اثر ضد درد ظاهر می‌گردد.