گسگر. [ گ َ گ َ ] ( اِخ ) در شمال غربی رشت و از شمال محدود است به طالش دولاب ، از مشرق به مرداب ، از جنوب به فومن و از مغرب بماسال و شاندرمن. طول آن 12 و عرض آن 9هزار گز است و سابقاً وسیعتر بوده است. جمعیت آن در حدود 1000 خانوارو مرکز آن گسگر و محصولات آن برنج و از صنایع مهم آن بافتن شالهای پشمی است. قرای مهم آن : شکرباغان ، کلنگستان ، پلیگ سرا، ملک سار و نوده میباشد. ( فرهنگ سیاسی کیهان ص 277 ). ناحیتی است به گیلان. ( نخبةالدهر دمشقی ). در فرهنگ جغرافیایی ارتش ذیل «گسگره » آمده است.
معنی کلمه گسگر در فرهنگ فارسی
دهستانی است از بخش صومعه سرا شهرستان فومن ( گیلان ) این دهستان در شمال بخش صومعه سرا بین دهستانهای خشابر ماسال شاندرمن و مرداب واقع است . گسگرات دارای ۱۵٠٠٠ تن جمعیت و ۳۵ ده کوچک و بزرگ است . مرکز دهستان قصبه طاهر گوراب و از دههای مهمش : شکرباغان کلنگستان پلنگ سرا و ملک سار میباشد . محصول گسگرات توتون سیگار برنج و ابریشم است . محدود است بطالش
جملاتی از کاربرد کلمه گسگر
ترا حکومت گسگر ز حکمت شاه است برای آن که بود بیشه شیر را مسکن