گریو

بدنهٔ گریو بلند، از آجرکاری زیبایی برخوردار است و در بالای آن، قطار متناسبی ایجاد شده که یک لبهٔ پیش آمده را بر روی خود حمل می‌کند و از روی آن، بدنهٔ مخروطی شکل گنبد بر پا شده‌است. بلندی دکل بنا، ۱۳ متر، ارتفاع گنبد، و قطر ساقهٔ آن ۵ متری است. گنبد بنا از نوع دو پوسته بوده که پوستهٔ داخلی آن در ارتفاع ۵ متری از سطح بقعه قرار دارد.

بنای اصلی مسجد که هم‌اکنون محوطه مکعبی آن سرپاست، در دوره آبادانی دارای گنبدی بوده که گریو گنبد آن دارای ترکیبهای متعدد منشوری بسیار زیباست که قطاربندی با تزیینات کاشی معرق دارد و کاربندی زیر گنبد نیز بدین شکل بوده که در هر یک از گوشه‌های این مربع سه کنج با لچکیهای بزرگی ساخته شده که هریک دارای دو روزن مستطیلی شکل برای نورگیری و کسب روشنایی برای محوطه محراب بوده‌است.

بردبرن به تاریخ ۷ مه سال ۱۸۴۰ در صندلی نخست کشتی روسکو سفر نمود. دیگر نمایندگان ضد برده‌داری داخل کشتی عبارت بودند از جیمز و لوکرشیا مات، امیلی وینزلو و پدرش ایساک، آبی سوت، هنری گریو و دختراش مری گریو و الیزابت نیل. بعد از این‌که نمایندگان به لندن رسیدند، بسیاری از آن‌ها از فرصت استفاده نموده و به انگلند سفر کردند. بردبرن از مکان‌های مختلفی از جمله کاخ بلنهایم، سالن ایتون، شهر استراتفورد، دانشگاه آکسفورد و قلعهٔ واوریک بازدید نمود. بردبرن بعداً از این تجربیات در سخنرانی‌های خویش در زندگی بعدی‌اش استفاده نمود.

محوطه اصلی و مربع شکل مسجد در قسمت غربی و شرقی دارای تاقنماهای متعدد است که در هر بدنه تعداد آن‌ها سه دهنه‌است که در میان هر یک از تاقنماها راهروهای باریکی به صورت معبر به قسمت‌های مختلف مسجد از جمله به نمازخانه و شبستان بزرگ راه پیدا می‌کند. ایوان مجاور گنبدخانه هم‌اکنون به صورت مسجدی دایر، مورد استفاده اهالی محل است که با همان شبکه راه‌های زیرزمینی از طرف جنوب به محوطه محراب و از طرف بدنه غربی و شرقی به راهروهای زیرزمینی منتهی می‌شود. پوشش فعلی مسجد به صورت سقف تیر پوشی مسطح با استفاده از سه ردیف پایه ستون‌های سه تایی می‌باشد که در زمان قاجار ساخته شده‌است. به هر حال در این تعمیرات هرگز به تخریب گریو گنبد و بقایای تزیینی آن اقدام نشده‌است.