گریزپای

دشوار نیست چاره عیش گریزپای دور قدح چو سلسله گر سر به هم کشد

جفای او که روان گریزپای مرا حریف مرغ وفا کرد دانه و دامش

* می بر کفِ من نِهْ که دلم در تاب است، وین عمرِ گریزپای چون سیماب است،

درس ادیب اگر بود زمزمه محبتی جمعه به مکتب آورد طفل گریزپای را