کشتنی

سوی میدان شهادت تاختند کشتنی کشتند و جانها باختند

نفس بد عهد است، زان رو کشتنی است او دنی و قبله گاه او دنی است

بزن لگامش و رامش کن ای حکیم بزرگ که کشتنی است ترا گر سزای قربان نیست

روزگار بیغمی را، هر که از ارباب درد از حساب زندگانی بر شمارد کشتنی است

این طرفه که باشد او مسلمان تمام ما سوختنی کشتنی از یک دو سه جام

با چنین مذهب و آئین که توراست از در کشتنی و باب زنی

قطره از دریا چرا دارد سر خود را دریغ؟ زیر تیغ یار هر کس سر بخارد کشتنی است

گفته دادی بخواه از غمزه خونریز ما گوسفند کشتنی چون خواهد از قاب داد

بگو اکنون و فتوی ده حقیقت که بس کس کشتنی آمد حقیقت

نان تو دیر اگر برسد، خلق کشتنی است از تو نماز فوت شود، گویی از قضاست