کرنلیوس

او معاصر با پابلیوس کرنلیوس اسکیپو (پدر اسکیپوی آفریقایی) بود. او در سال ۲۱۸ پیش از میلاد با ۱۶۰ کشتی نظامی به سیسیل رفت و موفق شد مالت را به تصرف روم دراورد.

نخستین تصاویر مصور از این بنا در قرن هفدهم توسط جهانگردان اروپایی از جمله ژان شاردن، انگلبرت کمپفر و کرنلیوس د برین در سفرنامه‌هایشان آمده بود اما شرح علمی و گزارش‌های حفاری بنا، نخستین بار توسط اریک فریدریش اشمیت انجام شد که با عکس و نقشه‌های ترسیمی، همراه بود.

نام دانشگاه به افتخار غول بزرگ ترابری دریایی و ترابری ریلی، کرنلیوس وندربیلت، می‌باشد. او با وجود آنکه هیچ‌گاه به جنوب ایالات متحده سفر نکرده‌بود یک میلیون دلار به تأسیس این دانشگاه اعطا نمود. وندربیلت این امید را داشت که ساخت بزرگتر دانشگاه به ترمیم زخم‌های موضعی در نتیجه جنگ داخلی آمریکا کمک کند.

اندکی پس از ان با پابلیوس کرنلیوس اسکیپو همراه شد ولی در نبرد تیچینو از هانیبال‌بارکا شکست خوردند و او زخمی شد بعد از این نبرد به رم احضار شد و مأموریت یافت با سپاهی به نبرد با هانیبال برود؛ که سپاه او از هانیبال در نبرد تربیا به سختی شکست خورد.

در صحنه‌ی انتهایی برانابوس و کرنل به این واقعیت پی می‌برند که کرنلیوس یکی از تکه‌های کا-گاش است.

بهترین کسی که با این نام شناخته شده، داتامش (متولد ۴۰۷ پ.م. یا زودتر- درگذشت ۳۶۲ پ.م.) پسر کامیسارس کاریایی (که اسمش به نظر ایرانی اصل می رسد) است که بر قسمتی از کیلیکیه از اوایل حکومت اردشیر دوم (۴۰۵-۳۵۹ پ.م.) و پافلگونیان سکاثیسه (احتمالاً شاهزاده بوده) فرمانروایی می‌کرده‌است. بیشترین اطلاعات دردسترس درباره داتامش در گزارش زندگانی داتامش توسط کرنلیوس نپوس یافت شده ولی، جدای از قصور بدنامی کارش، کار آسانی نیست که این اطلاعات را با دیگر منابع آشتی دهیم.

از دانش‌آموختگان برجسته و شناخته شده این دانشگاه می‌توان، ویلهلم گناتسینو، پیتر ایدن، کرنلیوس لانچوش، تئودور آدورنو، رایمر لوست و هورست لودویگ اشتورمر، برنده جایزه نوبل فیزیک (۱۹۹۸) را نام برد.