کرشمه و ناز

آمد آهسته با کرشمه و ناز دوش نزد من آن نگار طراز

بینی آن چشم پر کرشمه و ناز که بدان چشم هیچ عبهر نیست

گیرم که روی گل نگرم از هوای دوست آن شیوه و کرشمه و ناز و عتاب کو

القصه به صد کرشمه و ناز مرا عاشق کردی و سر به صحرا دادی

چندان بود کرشمه و ناز سهی قدان کاید بجلوه سرو صنوبر خرام ما

خوبی همین کرشمه و ناز و خرام نیست بسیار شیوه هست بتان را که نام نیست

خوبی همین کرشمه و ناز و خرام نیست بسیار شیوه هاست بتان را که نام نیست

کیست او پیر پر کرشمه و ناز از جوانانش چشم عرض نیاز

یکی گشوده گره با دو صد کرشمه و ناز یکی نموده نظر با هزار غنج و دلال

ز بس تنگ شد از مستی کرشمه و ناز به نرگسش نگه آشنا نمی گنجد