کرج ابودلف

در قبرستان روستا امامزاده‌ای وجود دارد که به اعتقاد سازمان اوقاف قدمت آن به قرن سوم و چهارم هجری می‌رسد. امامزاده از نوادگان حسن بن علی است و به زمان حکومت آل بویه برمیگردد. گفتنی است که در زمان آل بویه شهر کرج ابودلف (آستانه کنونی-نزدیک شازند) در فاصله ۳۰–۴۰کیلومتری روستا شهر مهم و پایتخت سیاسی-نظامی غرب کشور بوده است.[نیازمند منبع]

حَموله بن علی بروجردی (نیز: حموله یا حمویه) یکی از وزیران حکومت آل ابی دُلَف و حکمران بروجرد در سدهٔ سوم هجری بوده است. وی در سال ۲۴۴ قمری درگذشته است. آل ابی دلف عربی‌زبان بودند و در غرب و مرکز ایران پراکنده شده بودند و وابستگان محلی خلفای عباسی به حساب می‌آمدند. مقر اینان کرج ابودلف در ناحیه‌ای بین اراک، بروجرد و شازند امروزی بوده است.

در زمان عباسیان شهری به نام کرج ابودلف در این ناحیه برقرار بوده که دارای شهرت و اعتبار بوده و در کتب تاریخی متعدد مربوط به این دوره از آن نام برده شده است. موقعیت این شهر در حدود ۴۰ کیلومتری جنوب شهر فعلی اراک تخمین زده می‌شود و گمان بر این می‌باشد که در مکان فعلی شهر آستانه واقع بوده است.

این قبیله در قرون اول اسلامی تقریباً همهٔ تیره‌های خود را ازدست داد و فقط خانواده‌هایی از آنان باقی ماند. عجلیان به سرکردگی حنظله بن ثعلبه در جنگ ذوقار و پیروزی بر ساسانیان شرکت داشتند. مذعور بن عدی عجلی به فرمان خلیفهٔ دوم به خالد بن ولید پیوست. ادریس بن معقل عجلی، جد ابودلف قاسم بن عیسی، ظاهراً در روزگار عبدالملک بن مروان در یکی از روستاهای همدان ساکن شد. فرزندش عیسی ثروتی اندوخت و قاسم فرزند عیسی در خلافت مأمون عباسی به حکومت بخشی از ناحیهٔ جبال رسید. مرکز این حکومت کرج بود که به‌نام کرج ابودلف مشهور است. این دولت تا ۲۸۴–۲۸۵ق دوام آورد. اعضای خاندان وزارت‌پیشهٔ آل ماکولا از مردم قبیلهٔ عجل بودند.