کبوتر بچه

پیمبر گفت داری یک کبوتر گرفته دو کبوتر بچه در بر

مسکین دل من همچو کبوتر بچه وحشیست چون پنجه تواند که کند با چو تو شهباز

چون کبوتر بچه کاو در وطنش انس گرفت به سر کوی تمنّای تو در پروازم

بازِ مهر من مهجور کبوتر بچه ای در هوای شب وصلت به بلا می گیرد

دل کبوتر بچه ست و عشق تو باز ما کبوتر به چنگ باز آریم

سایه پروردا بترس از آفتاب ای کبوتر بچه بهراس از عقاب

چو کبوتر بچه پرواز مکن فارغ که به پروازگه تست قضا شاهین

دل کبوتر بچه ای بود و غم عشق تو باز تا به کی حلق کبوتر به دم باز دهی

ز عشق روی او شد دل اسیر غمزهٔ چشمش چو در گلشن به چنگ افتد کبوتر بچه شاهین را

دل ما همچو کبوتر بچه سرگردان در هوای غمت ای دوست به پرواز آید