کاه و جو

بارگی خاص تو را هر پسین کاه و جو از توبره خوشه چین

کاه برگی تن و جو سنگی صبر کاه و جو این قدری خواهم داشت

دانهٔ دل جوجو است و چهره کاه کاه و جو زین دشت سرمائی فرست

می نبیند کاه و جو الا به خواب دایم از جوع البقر در اضطراب

بی‌خبر در بریدن منزل قند بر دوش و کاه و جو در دل

همچو خران به کاه و جو نیست روا چنین مرو بر فقرا تو درنگر زر صدقات ریخته

خادم این گفت و میان را بست چست گفت رفتم کاه و جو آرم نخست

مر خر بد را به طمع کاه و جو آرد زیرک خر بنده زیر بار به خروار

ندهمت کاه و جو از آنکه روا نیست بر آدمی تحکم خر

گفته بودی که کاه و جو بدهم چون ندادی از آن شدم در تاب