چهاربنیچه

معنی کلمه چهاربنیچه در لغت نامه دهخدا

چهاربنیچه. [ چ َ ب ُ چ َ ] ( اِخ ) شعبه ای از ایل جاکی کوه گیلویه از ایلات فارس. ( جغرافیای سیاسی کیهان ص 88 ). و آن شامل چهار ایل بویراحمد، چرام ،دشمن زیاری و نوئی است. رجوع به طایفه جاکی شود.

معنی کلمه چهاربنیچه در فرهنگ فارسی

شعب. از ایل جاکی کوه گیلویه از ایلات فارس ٠

جملاتی از کاربرد کلمه چهاربنیچه

چرام از ایلات لر کهگیلویه و چهاربنیچه است که حدود ۱۰٬۰۰۰ نفر جمعیت دارد، این ایل از ۵ طایفه و ۱۳ تیره تشکیل شده‌است، نیمی از این ایل هنوز زندگی کوچرو دارند.
اکثر طوایف روستای کری چهاربنیچه از شاخه هفت لنگ شامل دوركي باب شامل طايفه زراسوند تیره مشايخ می‌باشند.