چشم زره

شد استخوان تنش توتیای چشم زره ز خاره گرچه فزون بود در گرانجانی

به حلقه حلقهٔ چشم زره عدوی ترا نموده است پر ناوک تر مژگانی

ز برق سنان شد جگرها کباب ز پیکان به چشم زره گشت آب

عکس سنان در کف تو معرکه سوز است چشم زره در بر تو حادثه‌بین است

دل تنگ تر از چشم زره کرده یلان را کامشب شب قتل است

به آن خسته چشم زره خون گریست دم تیغ از آن بر وی افزون گریست

روان‌کند دم تیغ تو خون ز چشم زره گره شودگه‌کین تو دل ز ناف سپر

همی خون بپالود، چشم زره کمان ناله سر کرد از درد زه

خواه روز و خواه شب از بهر پاس دولتت دیده اقبال چون چشم زره بیدار باد

دمید از دل عیبه آتش برون ز چشم زره چشمه بگشاد خون