پیشینگان

سکندر بدان مایه دارد خرد که از رای پیشینگان بگذرد

زباغی که پیشینگان کاشتند بس آیندگان میوه برداشتند

جز مگر داغ دل‌، از پیشینگان برجا نماند مرده ریکی کان به کار آید به عهد واپسین

و ازین جمله حدیث غار است و آن مشهور است و مذکور در صحیح که سالم روایت کند از پدر خویش که پیغامبر صَلَّی اللّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ گفت:« سه تن را از پیشینگان به سفری رفتند چون شب اندر آمد با غاری شدند، سنگی عظیم از آن کوه برفت و درِ آن غار بیکبار ببست ایشان با یکدیگر گفتند ما را ازین غار نرهاند مگر هر کسی را خدای‌را بخوانیم به‌صدق و به‌کرداری نیکو که ما را بوده است.

گر فشانم آستین نطق بر پیشینگان دست صیت جمله را در خاک گوهر چین کند

نوائی غریب آورم در سرود دهم جان پیشینگان را درود

خواجه‌ای بوده‌ست از پیشینگان با بزانش میل و با بوزینگان

شود ماننده آن پیشینگان را کزیشان مایه آمد این جهان را

ابوهریره رَضِیَ اللّهُ عَنْهُ گوید که رسول صَلَّی اللّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ گفت، مردی از پیشینگان هیچ چیز نکرده بود، مگر آنک توحید درست کرده بود پس وصیّت کرد اهل خویش را که چون بمیرم مرابسوزید و بسائید و نیمی از تن من بباد بردهید، اندر بیابان و دیگر نیمه بدریا افکنید روزی که باد جهد، چنان کردند که گفته بود خداوند تَعالی وَتَقَدَّسَ باد را گفت آنچه ببردی باز آر، بیاورد، او را گفت زنده گرد، زنده شد گفت چرا کردی گفت یارب از شرم تو، خدای تعالی او را بیامرزید.