پوشاکی

اگرچه که به صورت تاریخی کاربرد اصلی بوت برای مردان نظامی در نظر گرفته می‌شده‌است اما امروزه بیشتر مدل‌های آن به عنوان پوشاکی زنانه شناخته می‌شوند. کاربرد اصلی بوت برای زنان افزون بر افزایش زیبایی زنانه شامل بالا بردن اعتماد به نفس و گرفتن گونه‌ای حس قدرت و سلطه‌گری در برابر جنس مخالف‌است. جذب و کنترل مردان توسط زنانی که بوت‌های بلند می‌پوشند آسان‌تر است.

«جهت‌دار بودن اندیشه‌های میربزرگ» موجب نگرانی کیا افراسیاب شد. نگرانی کیا افراسیاب از این خاطر بود که مردم طبرستان به سمت قوام‌الدین مرعشی جذب شوند و با توجه به آنچه از علویان طبرستان و نوع حکومتشان شنیده بودند، به دنبال بنیان دودمانی مشابه آن باشند و اقتدار و ثروت به‌دست آمدهٔ او را تهدید کنند. کیا افراسیاب پیش از این نیز وقتی که به طرفداران قوام‌الدین پیوسته‌بود، خرقهٔ درویشی پوشیده‌بود و دیگر هواداران میربزرگ نیز خوراک و پوشاکی مانند او را می‌طلبیدند و چه بسا این اندیشهٔ اجتماعی به شکل مساوات ارائه شد و در رفتار هواداران میربزرگ تجلی یافت که این موجب جدایی و رویارویی کیا افراسیاب با آنان گشت.

تجمعات فعالان حقوق زنان در تهران به شکلی خشونت‌آمیز سرکوب می‌شود و گزارش‌هایی از بازداشت حاضران در تجمعات منتشر شده است. بانوان تهرانی در صورت نداشتن پوشش اسلامی، جریمه یا دستگیر می‌شوند. پلیس تهران سابقهٔ برخورد با رانندگان بدحجاب را نیز دارد. در سال ۱۳۹۷، ویدئویی از خشونت یک مأمور گشت ارشاد علیه یک دختر تهرانی به خاطر پوشاکی که بر تن کرده بود، در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد و بازتابی جهانی داشت.

دوچرخه‌سواری زنان، سلفی زنان با فوتبالیست‌ها، شنا با مایو و انجام مسابقه دو و میدانی با پوشاکی همانند شورت و تی‌شرت آستین کوتاه، از دیگر مواردی هستند که برای زنان ایرانی در دوره جمهوری اسلامی در همین رابطه ممنوع شده‌اند.

منظور از پوشاک گرم در حقیقت لباس‌هایی است که دارای قدرت عایق بندی گرمایی بالایی بوده و از هدر رفتن گرمای تولید شده توسط بدن جلوگیری می‌کند صرف نظر از گرمای جذب آب، منسوجات، قادر به تولید گرما نمی‌باشند. نخ‌های بافت‌دهی شده، نهایتاً پوشاکی را تولید می‌کنند که قدرت عایق بندی گرمایی بسیار زیادتری از نخ‌های بافت‌دهی نشده، دارند.

تهران، پایتخت ایران دارای تعداد زیادی برند پوشاک معروف و بزرگ است که شمار زیادی در این شرکت‌ها مشغول کار هستند یا بوده‌اند. برک، کفش ملی، هاکوپیان، نخ‌باف، جورابان، دایی، حصاری، تن‌درست، پاتن جامه، ماکسیم و گراد از معروف‌ترین شرکت‌های برند پوشاکی هستند که دفتر مرکزی یا مقر آنان در تهران قرار دارد.

دامَن، گونه‌ای پوشاک است که از کمر تا زانو یا بالای آن و گاه تا مچ پا را می‌پوشانَد. امروزه دامن بیشتر پوشاکی زنانه به‌شمار می‌رود، گرچه هنوز بخشی از پوشاک سنتی و آیینیِ رایج در میان برخی از مردان نیز هست.

چادر ملی در دههٔ ۱۳۸۰ در ایران پدیدار گشت و به عنوان یکی از گونهٔ چادرهای آستین‌دار شناخته می‌شود. صدا و سیمای جمهوری اسلامی علاقه‌مند بوده است که این چادر را در ایران مطرح کند؛ چرایی‌اش نیز ریشه در سیاستی جنسیتی داشته است که می‌پنداشت چادر ساده، دیگر برای زن طبقهٔ میانی که نیاز است بخشی از نیروی کار باشد، مناسب نیست و چنین زنی پوشاکی نیاز دارد که دست‌وپاگیر نبوده و همهٔ بدن او را بپوشند اما جنبش و آزادی کار نیز به همراه داشته باشد؛ پس تغییرهایی در چادر آستین‌دار عربی داده شد و نام پوشاک به دست آمده، شد «چادر ملی».