پوسیدون
معنی کلمه پوسیدون در دانشنامه آزاد فارسی
پوسِیدون (Poseidon)
(نپتون در اساطیر روم) در اساطیر یونان، خدای اصلی دریاها، برادر زئوس و پلوتون. به اتفاق برادرانش پدرشان، کرونوس، را از قدرت به زیر کشیدند و قلمرو او را میان خود تقسیم کردند؛ درنتیجه، دریاها سهم پوسیدون شد. شوهر آمفیتریته بود و از او صاحب دریامردی به نام تریتون، خدای دریا، و سیکلوپی به نام پولوفموس شد. سلاحش نیزه ای سه شاخه بود و ارابه اش را هیولاهای دریایی، نیمی اسب و نیم دیگر مار، می کشیدند. قصرش در اعماق دریا در نزدیکی آیگای در اِئوبویا قرار داشت. ابتدا او را در مقام همسر زمین می پرستیدند، اما بعدها به صورت خدای زمین لرزه و نهرهایی از آب شیرین درآمد که زمین را بارور می کنند. پوسیدون را خدای اسب ها نیز می انگاشتند و احتمالاً او را در هیئت اسب در استپ های خاستگاه آیین او می پرستیدند و عقیده داشتند که سوارکاری را به انسان آموخته و پدیدآورندۀ نژاد اسب و خودش حامی خاص آن بوده است. در افسانه های آتیکا، از پوسیدون به منزلۀ خالق نخستین اسب در جنگ با ایزدبانو آتنا بر سر حمایت از آتن یاد شده است؛ آتنا زیتون را آفرید و بر آتن ظفر یافت. پرستشگاه اصلی پوسیدون در موکاله در آسیای صغیر بود و در آن جا مردم ایونی جشن های پانیونیا را به افتخار او برپا می کردند.