پورتا

این جنگ داخلی که مملو از جنگ‌های با نتایج متناوب، و سرکوب‌ها و قتل‌عام‌های فجیع بود، در ایتالیا، سیسیل، هیسپانیا، و آفریکا به‌وقوع پیوست، و با پیروزی قاطع سولا در نبرد پورتا کولینا و مرگ یا تبعید رهبران جناح دموکرات به پایان رسید.

باتیستا دلا پورتا همچنین ادعا کرد که اولین مخترع تلسکوپ است، اما در حالی که او مشغول نوشتن رساله‌ای برای اثبات ادعای خود بود درگذشت. هرچند تلاش‌های او در در تکمیل‌تر شدن تلسکوپ نقش بسزایی داشت.

پس از یک دوره کار در شرایط سخت، در سال ۱۸۱۶ او با یک زن ثروتمند به نام ماریا کونتی ازدواج کرد و این ازدواج به او امکان و فرصت داد تا استعدادهای ادبی خود را توسعه دهد. آن دو صاحب یک پسر به نام چیرو شدند که در سال ۱۸۲۴ به دنیا آمد. بلی چند سفر به شمال و مرکز ایتالیا داشت، مکان‌هایی که می‌توانست با دنیای ادبی تکامل یافته‌تری در تماس باشد، و همچنین با محیط روشنگری و انقلابی که در رم وجود نداشت، در طول اقامت در میلان بود که او با سنت محلی غنی شعر گویش و طنز، که توسط کارلو پورتا مدرن شده بود، تماس گرفت. غزل‌های بومی شوخ‌آمیز او الگویی برای شعرهایی به گویش رومی در اختیار او قرار داد که پس از مرگ، او را به شهرت رساند.

با شکست در نبرد پورتا کولینا، که به‌معنای شکست کوبنده ماریان‌ها بود، پرنسته نیز تسلیم شد و گایوس ماریوس جوان پس از تلاش نافرجام برای گریختن از طریق یک تونل‌زیرزمینی، ترجیح داد خود را بکُشد به‌جای آن‌که به‌دست دشمن اسیر شود. درعوض کاربو ابتدا به آفریقا و سپس جزیره پانتلریا گریخت، جایی‌که توسط پومپیئوس دستگیر شد و در غل‌وزنجیر به زندان مارسالا فرستاده و در همان سال اعدام شد.

امّا سرنوشت‌سازترین نبرد میان دو جناح در یکم نوامبر ۸۲ پیش از میلاد در بیرون دیوارهای شهر روم به نام نبرد پورتا کولینا به‌وقوع پیوست؛ جایی‌که ارتش سامنیتـ لوکانی‌ها به رهبری پونتیوس تلسینوس دلاور از مانور سولا خبردار شد. درحقیقت سولا شهر روم را با مدافعان اندکی رها کرده بود.

جیام باتیستا دلا پورتا (۱۵۳۵ – ۴ فوریه ۱۶۱۵) که بیشتر به نام جیووانی باتیستا دلا پورتا و جان باپتیست پورتا شناخته شده‌است دانشمند، محقق و نمایشنامه‌نویس اهل ایتالیاست که در قرن شانزدهم میلادی می‌زیست.

وی از شاگردان دومنیکو فونتانا بود و با جاکومو دلا پورتا همکاری می‌کرد.

گوشه‌نشین،[ب] خلوت‌نشین، عزلت‌نشین یا منزوی به شخصی گفته می‌شود که به اختیار خود از مردم و جامعه جدا شده و در انزوا زندگی می‌کند. از نظر تاریخی، این اصطلاح به معنی زاهدی است که خود را کاملاً از دنیا منزوی نموده‌است. برخی گوشه‌گیران عبارتند از «سیمئون اهل تریر»،[پ] کسی که با اجازه اسقف اعظم تریر در دروازه امپراتوری روم پورتا نیگرا زندگی می‌کرد یا «تئوفانِ گوشه‌گیر»،[ت] راهب ارتدکس سدهٔ نوزدهم میلادی که بعداً مفتخر به مقام قدیس شد.

فرانچسکو توتی در ۲۷ سپتامبر ۱۹۷۶ در خانواده‌ای کاتولیک در رم متولد شد. پدر او لورنزو توتی (کارمند سابق بانک) و مادر او فیورلا توتی (خانه‌دار) بودند. فرانچسکو به همراه برادر بزرگ خود، ریکاردو توتی در محله پورتا مترونیا بزرگ شدند. فرانچسکو از همان کودکی عاشق رم بود و الگوی او جوزپه جیانینی، کاپیتان وقت باشگاه بود. عشق و علاقه به رم از طریق پدربزرگ او، جانلوکا توتی به لورنزو، ریکاردو و فرانچسکو رسیده‌بود.

باتیستا دلا پورتا در شهر نیپلز که در آن زمان در بحبوحه‌ی انقلاب علمی و اصلاحات بود می‌زیست. او بیشتر عمر خود را صرف تلاش‌های علمی کرد.