پناهی

معنی کلمه پناهی در لغت نامه دهخدا

پناهی. [ پ َ ] ( اِخ ) یکی از شعرای عثمانی است از اهالی روم ایلی در قرن دهم هجری. ( قاموس الاعلام ترکی ).
پناهی. [ پ َ ] ( اِخ ) ( مولانا... ) درتذکره مجمعالخواص آمده است : او از همدان و فرزند مرد آن ولایت خواجه میرم بیک کلانتر است. الحق خانواده خوبی هستند و ارباب فهم و اصحاب طبع را رعایت میکردند و شعرا اغلب در مجالس ایشان میبودند. مولانا لسانی علیه الرحمة میگفته که شراب خواجه میرم از آب دیگر اکابر و اشراف حلالتر است. با مولانا پناهی سالها مصاحب بودیم : [ و او راست : ]
داغ جنون که بر سر سودائی من است
مجنون عشقم این گل رسوائی من است.
ای وای بر آن کشته که فردای قیامت
بسمل شده تیغ جفای تو نباشد.
دو شیوه هست خوبان را که جانسوز است و عاشق کش
در اول آن رمیدنها در آخر آرمیدنها.
محنت زده های کوچه رسوائی
خونین جگران گوشه تنهائی
حاصل ز غم عشق نکردند بجز
بدنامی ورسوائی و بی پروائی.

معنی کلمه پناهی در فرهنگ فارسی

مولانا او از همدان و فرزند مرد آن ولایت خواجه میرم بیک کلانتر بود

جملاتی از کاربرد کلمه پناهی

بدین عقد دولت پناهی کنیم همان میری و پادشاهی کنیم
نصیحتی کنمت هرگز از بلا مگریز که از بلا به جهان امن‌تر پناهی نیست
گزیدم پناهی و حصنی و پشتی مواصل به جاهی و عزی و مالی
باشد که ز خود باز رهی در‌تازی در پرتو نور او پناهی سازی
بگشتند بسیار و راهی نبود ز گرما بجز خود پناهی نبود
زیر بال است پناهی که مراست شمع بالین بود آهی که مراست
شایسته ایرانی فارغ‌التحصیل مقطع کارشناسی رشته نمایش از دانشگاه آزاد اسلامی ایران است. او پس از تجربه‌های متعدد ایفای نقش بر روی صحنه تئاتر، بازیگری سینما را در سال ۱۳۸۴ با بازی در فیلم آفساید جعفر پناهی آغاز کرد.
رسانه‌های فارسی‌زبان در تاریخ ۲۰ دسامبر ۲۰۱۰ میلادی از صدور حکم قاضی پرونده جعفر پناهی در شعبهٔ ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی خبر دادند. بر این اساس جعفر پناهی به اتهام «اجتماع و تبانی و تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی» به ۶ سال حبس تعزیری و ۲۰ سال محرومیت از فیلم‌سازی، ۲۰ سال محرومیت از فیلم‌نامه‌نویسی، ۲۰ سال محرومیت از سفر به خارج از ایران و ۲۰ سال ممنوعیت از هر نوع مصاحبه با رسانه‌ها و مطبوعات داخلی و خارجی محکوم شده‌است.
همچنین صدها تن از سینماگران مطرح جهان، با انتشار نامه‌ای دیگر خطاب به صادق لاریجانی، رئیس قوه قضاییه ایران، ضمن اعتراض نسبت به زندانی کردن بی‌دلیل جعفر پناهی، که از او به عنوان کارگردان مطرح بین‌المللی یاد کرده‌اند، و نیز ناعادلانه خواندن بازداشت او، خواهان آزادی سریع پناهی شدند.
فیلم مستند «این فیلم نیست» ساختهٔ پناهی در دسامبر سال ۲۰۱۱، جایزهٔ اول بخش آسیا-آفریقای هشتمین دورهٔ جشنوارهٔ بین‌المللی فیلم دبی را دریافت کرد.
حبیب پناهی از سیاستمداران ایرانی بود، که در دوره‌ شانزدهم به عنوان نماینده تبریز، دوره‌ هجدهم بعنوان نماینده خلخال و دوره نوزدهم بعنوان نماینده اردبیل در مجلس شورای ملی حضور داشت.
هر آن که سر ز دو عالم کشیده می بینم که جز در تو پناهی ز آستانی نیست
بادکنک سفید محصول سال ۱۳۷۳ گروه کودک شبکه دوم سیما فیلمی به کارگردانی جعفر پناهی و نویسندگی عباس کیارستمی است.
سوشا مکانی دروازه‌بان اسبق تیم ملی ایران از هواداران خواست، یا این مسابقات را تحریم کنند یا شعارهایی بدهند که دخالت دولت ایران در مرگ معترضان نیکا شاکرمی، حدیث نجفی، اسرا پناهی و سارینا اسماعیل‌زاده نشان داده شود تا حکومت نتواند از تصاویر آنها در جایگاه‌ها به عنوان پروپاگاندا استفاده کند.
تن شاه دین را پناهی بود که دین بر سر او کلاهی بود
تاکسی مستندی ایرانی به نویسندگی و کارگردانی جعفر پناهی است که در سال ۲۰۱۵ منتشر شد. این فیلم پس از پرده و این فیلم نیست سومین فیلمی است که پناهی در دوران محرومیت خود از فیلم‌سازی در ایران ساخته است. این فیلم که ساختاری مستندگونه دارد، با امکانات محدودی ساخته شده و داستان آن در یک تاکسی در تهران و بجنورد می‌گذرد که رانندگی این تاکسی با خود جعفر پناهی است. حقوق‌دان نسرین ستوده و حنا سعیدی، یکی از اعضای کانون مدافعان حقوق بشر، دیگر بازیگران هستند.
کاندر آن روزگار شاهی بود عالم عدل را پناهی بود
شیر همت پادشاهی ، شیر هیبت خسروی شیر گیری ، صف پناهی ، ببر خویی ، صفدری
بر اسال حکم دادگاه پناهی به اتهام «اجتماع و تبانی و تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی» به ۶ سال حبس تعزیری و ۲۰ سال محرومیت از فیلم‌سازی، ۲۰ سال محرومیت از فیلم‌نامه‌نویسی، ۲۰ سال محرومیت از سفر به خارج از ایران و ۲۰ سال ممنوعیت از هر نوع مصاحبه با رسانه‌ها و مطبوعات داخلی و خارجی محکوم شد.
آندرئاس بوشه از تاگس اشپیگل در مقاله‌ای دربارهٔ این فیلم آن را برداشتی برجسته از یک «خودزندگی‌نامهٔ ساختگیِ مِتاسینمایی»[الف] دانست که «دگراَندیشیِ پناهی را که از زمان دستگیری او در ۲۰۱۰ آغاز شده‌است [را با] نوعی خودسرزنشیِ ظریف به تصویر می‌کشد»؛ بوشه همچنین خاطرنشان می‌کند که «نااُمیدی پناهی در این فیلم طوری ملموس می‌شود، که گویا او از پیش می‌دانست که دستگیر خواهد شد».