پل متحرک

باستیل نام زندان بزرگی بود در پاریس که بسیاری از مخالفان دولت و سلطنت در آن زندانی بودند. این زندان با یورش مردم در ۱۴ ژوئیه ۱۷۸۹ سقوط کرد. کمی پس از ظهر، جمعیت پل متحرک اول را ویران ساخت. افراد گارد ملی هم کمک کرده و پل متحرک دوم را ویران ساختند. مدافعان باستیل به جمعیت تیراندازی کردند اما بی‌فایده بود و نیروهای مهاجم به داخل دژ سرازیر شده و فرماندهٔ باستیل، لونا، را اعدام کردند و باستیل را به آتش کشیدند و برای همیشه آن را از بین بردند. آنچنان که امروزه از آن، تنها میدان بزرگی به نشانه آن باقی است. بسیاری، سقوط زندان باستیل را اولین جرقه انقلاب می‌دانند.

تخته‌پل، گونه‌ای پل متحرک است که بر روی خندق‌های پیرامون کاخ‌های و دژها یا دروازه‌های قدیمی برخی شهرها قرار می‌گیرد.

هر کدام از زبانه‌های پل متحرک بیش از ۳۰ متر عرض داشته و قابلیت باز شدن تا زاویهٔ ۸۳ درجه را داراست. این پل در گذشته روزانه تقریباً ۵۰ بار باز و بسته می‌شد اما امروزه این میزان به ۱۰۰۰ بار در سال کاهش یافته‌است. همچنین ساعات باز شدن زبانه‌ها از پیش برنامه‌ریزی شده‌است و طبق آن دو نیمهٔ پل به بالا و پایین کشیده می‌شود.