پشاور

شهرهای نزدیک به تاشکند با جمعیت بالای یک میلیون نفر عبارت اند از: چیمکند (قزاقستان), دوشنبه (تاجیکستان), بیشکک (قرقیزستان), کاشغر (چین), آلماتی (قزاقستان), کابل (افغانستان) و پشاور (پاکستان).

اکثریت اعضای تیم ملی باسکتبال افغانستان بعد از داخل شدن قشون سرخ . افغانستان را ترک کردن که ازآن جمله دکتر فرید نعیم، تیمورشاه انوریار، محمدیوسف فرید، سید منصور رایق،علیشاه نوابی،در سال 1980 افغانستان را ترک نموده به پشاور رفته وازآنجا درثایر ممالک جهان پنهاگزین شدن.

تمام نقاط وعلاقه جات که در دوطرف رود سند واقع وجزء علاقهٔ کشمیر تا حدود شرقی وغربی وشمال وجنوبی اتک وتوابع پشاور ویوسفزایی وکوهات وسایر توابع پشاور تاحد خیبر و وزیری وتانک وکرانک وکاله باغ ودیرهٔ اسماعیل وتوابع آن وعلاقه جلت ملتان وتمام ملحقات آن را خانوادهٔ سدوزایی به ملکیت وحاکمیت «رنجیت سنک پاد شاه سیکها» تصدیق کرده وخانوادهٔ سدوزایی نسلاً بعد نسل وبطناً بعد بطن هیچگونه ادعایی به نقاط مذکور وممالک موصوفه نخواهد داشت وممالک مذکور متعلق به «رنجیت سنک» وخانوادهٔ اونسلاً بعد نسل وبطناً بعد بطن خواهد بود.

در تابستان آب رود کابل کم می‌شود ولی در زمستان دارای آب زیاد می‌باشد. این رود حدود ۲۵ کیلومتر سرحد بین پاکستان و افغانستان را تشکیل می‌دهد. رود کنر در حصه نورستان با رود مستوچ یکجا می‌شود از که یخچالهای کوه چیانتر چترال منشأ می‌گیرد. در حصه جلال‌آباد با رود کابل ملحق می‌شود. دولت پاکستان در ۲۰ کیلومتری شهر پشاور سد را بنام ورسک بالای این رودخانه بنا نموده‌است. در حصه اتک با رود سند یکجا می‌شود.

دانشگاه پکتیا در سال ۱۳۸۳ در شهر گردیز، ولایت پکتیا، بنابر پشنهاد مقام وزارت تحصیلات عالی افغانستان تأسیس گردید. تا سال ۱۳۹۰ با دو دانشکده کشاورزی و تعلیم و تربیت فعالیت داشت و در این سال، دانشگاه خصوصی آریانا پشاور با سه دانشکده (پزشکی، مهندسی، حقوق و علوم سیاسی) با دانشگاه پکتیا ادغام گردید. در سال ۱۳۹۲ دانشکده زبان و ادبیات و دانشکده اقتصاد و دانشکده شبانه در دانشگاه پکتیا ایجاد گردید. در سال ۱۳۹۲ شمار دانشجویان به ۴۰۵۶ می‌رسد که ۱۰۷ تن آن بانوان می‌باشند.

اعضای «راوا» موفق شدند برای اولین بار در پشاور تظاهراتی را علیه گروه‌های جهادی و طالبان برگزار کنند. از همینروی دو بار صف تظاهرات شان مورد حمله طالبان قرار گرفت که به زخمی شدن چندین عضو شان انجامید.

باچا خان نیز بسیاری از دهه۱۹۶۰ و۱۹۷۰ یا در زندان یا در تبعید به سر برد. قبل از مرگ او در سال ۱۹۸۸ در پیشاور تحت بازداشت خانگی بود که پس از مرگ وی به وصیت خودش، او را در خانه خود در جلال‌آباد، افغانستان به خاک سپردند. ده‌ها هزار نفر از مردم عزادار در مراسم تشییع جنازه او، راهپیمایی از طریق گذرگاه خیبر از پشاور به جلال‌آباد، شرکت کردند اگر چه آن راهپیمایی توسط انفجار دو بمب به کشته شدن ۱۵ نفر منجر شد. با وجود مبارزه سنگین در آن زمان، هر دو طرف از جنگ شوروی در افغانستان، ارتش کمونیستی و مجاهدین، آتش بس اعلام کردند تا با این کار اجازه دهند تا دفن او شود.

دانشگاه تخار با نام دانشگاه عبدالله ابن مسعود در سال ۱۳۷۰ در شهر پشاور پاکستان از طرف جمعیت اسلامی افغانستان به رهبری برهان الدین ربانی تأسیس گردید. بعد از پیروزی حکومت مجاهدین این دانشگاه در سال ۱۳۷۳ به شهر تالقان ولایت تخار انتقال یافت. در سال ۱۳۷۴ تحت ریاست نعمت‌الله شهرانی با ایجاد دو دانشکده کشاورزی و شرعیات فعالیت‌های دانشگاهی خود را آغاز نمود و به اساس فرمان برهان الدین ربانی رئیس‌جمهور وقت به مساحت ۱۸۴۰ جریب زمین در اختیار دانشگاه قرار داده شد.

لهیب سرانجام به کاروان بی‌برگشت یاران همقطار رزم و شعر چون عبدالاله رستاخیز، داوود سرمد، انیس آزاد، بشیر بهمن، سیدال سخندان، احمد دهزاد، احمد سلطان سهراب و هزاران جانباخته دیگر پیوست که توسط حزب دموکراتیک خلق و باند حزب اسلامی افعانستان در پولیگونهای پلچرخی، صدارت و شمشتوی پشاور شکنجه و زنده به گور شدند.

گروه تروریستی داعش با انتشار یک اعلامیه، مسئولیت این حمله را برعهده گرفته و اعلام کرده‌است که نام این فرد انتحاری طلحه الپشاوری از اقوام پشتون ساکن پشاور پاکستان بوده‌است.