پرودون

چهره‌های اقتصادی تاریخی که از تعاونی‌ها و برخی از انواع خودمدیریتی حمایت می‌کردند عبارت بودند از پیر-ژوزف پرودون آنارشیست، اقتصاددان کلاسیک جان استوارت میل و اقتصاددان نئوکلاسیک آلفرد مارشال. از طرفداران معاصر خودمدیریتی می‌توان به اقتصاددان مارکسیست آمریکایی ریچارد دی. ولف و فیلسوف آنارشیست نوآم چامسکی اشاره کرد.

اصلاحات بازرگانی تحولاتی را در پی داشت. پیر ژوزف پرودون به کمونیسم تاخت؛ ولی کم‌کم چنین اندیشه‌هایی با نگره‌های اشتراکی کارل مارکس و تئوری‌های انقلابی میخائیل باکونین رو به ضعف نهاد. نخستین کنگره انترناسیونال برپا گردید و به موضوعات کارگری در آن پرداخته شد. جمهوری‌خواهان که بیشتر از فرهیختگان طبقهٔ متوسط بودند به همراه اشتراکی‌گرایان بیشتر از طبقهٔ کارگران رژیم پادشاهی را دربرگرفته بودند. ایشان دست به یک سری کارهای انقلابی و اعتصاب زدند.انتخابات مهٔ ۱۸۶۹ ضربه سختی را به بنیاد پادشاهی وارد آورد.

آنارشیست‌ها علاقه دارند که با نویسندگان جمهوری‌خواه روابط دوستانه داشته باشند. به عنوان مثال بنجامین تاکر نوشته‌است: «آنارشیست‌ها تا آخرین لحظه و بدون ترس، صرفاً دموکرات‌های دموکرات‌های جفرسونی اند. آنها فکر می‌کنند که 'بهترین حکومت، حکومت حداقلی است'[ب] و آنهایی که حکومت حداقلی دارند، اصولاً حکومت نمی‌کنند.» او به نقل قول‌های توماس جفرسون و هنری دیوید ثورو اشاره می‌کند. میخائیل باکونین و پیر ژوزف پرودون با آرمان دموکراسی جفرسونی ابراز همدردی کردند و آن را نزدیک به نظریه آنارشیستی اعلام کردند. «اینریک فلورس مگون»[پ] تلاش ورزید تا با ادعای اینکه توماس جفرسون «یک انارشیست زمان خود بود» توجه مردم مکزیک را به خود جلب کند.

آنارشیست‌ها اسپانیایی در مورد فرانسسک پی ای مارگال ادعاهایی داشتند. حدس زده می‌شود که او مفهوم فدرالیسم خود را از اصول کار فدراسیون انارشیست «پیر-جوزف پرودون»[ت] گرفته‌است، اگر چی گروهی از کارشناسان تحلیل کرده بودند که ایده‌های پی مارگال[ث] در نوشته‌های قبلی او، قبل از آثار پرودون بیان شده‌اند.