ویران کن

زهی کعبه ویران کن دیر ساز تو ز اصحاب فیلی نه ز اصحاب غار

این همان خانه برانداز جهان این همان ویران کن هر خانمان

سیلاب غم تو گشت تا حشر ویران کن جمله خانمانها

ز جام باده عرشی حصار فرش ویران کن پس آنگه گنج باقی بین در این ویرانه‌ ای ساقی

خانهٔ سودا ویران کن و آسان بنشین حامل عاقل با زیره به کرمان نشود

آب گو بگذر ز سر این خانه را وقت شد، ویران کن این ویرانه را

بیا عشق ویران کن صبر و طاقت که آسوده گردیم ز آسودگی‌ها

عقل را در عشق ویران کن که در درگاه دوست عاشقانرا بار هست و عاقلانرا بار نیست

بر همزن و ویران کن اقلیم وجود فیض اقلیم وجود فیض بر همزن و کن ویران

تو تا غایت نبودی خانمان ویران کن مردم تو را شد بر تطاول پستی دیوار من باعث