وسنان

به تیغ وسنان و به گرز گران بکشتند چندان ز یکدیگران

سوی هر خانه دویدند بصمصام وسنان در هر دکه گشادند بکوپال و تبر

تیر مژگان وسنان قد و زره موشده ای رستم مملکت حسن نه بر زو شده ای

زبی آبی و زخم تیر وسنان برفت از تن زورمندش توان

برگشت هر که طاقت تیر وسنان نداشت چون شاه تشنه کار بشمر و سنان نداشت

نه اندیشه بودش ز تیر وسنان نه بیمی ز بسیاری دشمنان

هم از گرد ره بر جهانجو بتاخت عنان درکشید وسنان برفراخت

بسی زخم تیغ وسنان بر تنش خلیده بسی تیر در جوشنش