ورند

عاشق ورند ولاابالی وار در ره عشق مبتلا گشتم

خبر ز مرگ ندارند غافلان ورند چو رهنما که برآرد بره گذار انگشت

اگر تو عاشقی ورند مطلق ز قید کفر و دین کلی جدا باش

ناصحا عیب مکن گرچه نظر بازم ورند چون ز تقدیر قضای ازلی زین سانم

گر اوصافش همی خواهی بگویم شمه از آن ز خود وارسته و روشن ضمیر ورند صاحبدل

زاهد و صومعه ورند و خراباتِ مغان عاشق و عشق‌سزا هم به سزا اولاتر

این خلق جهان به یکدگر کینه ورند گویا که ز مرگ خویشتن بی‌خبرند

بهره ورند از سخات اهل صلاح و فساد زاهد و عابد چنانک مفلس و قلاش و رند

مردم چشم تو بخون غوطه ورند منع کن تا نخورند بعد از این خون دل و جگر مرا

اگر چه عاشقیم ورند و قلاش بنام زهد گشتم در جهان فاش