واقعه فیضیه

معنی کلمه واقعه فیضیه در دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] واقعه مدرسه فیضیه حادثه و برخوردی است که در دوره پهلوی در مدرسه فیضیه قم رخ داد و رژیم شاه با برهم زدن مراسم سوگواری شهادت امام صادق علیه اسلام در نوروز ۱۳۴۲ مصادف با (۲۵ شوال ۱۳۸۲) به ضرب و شتم طلاب و مردم پرداخت. این واقعه، سرآغاز نهضت اسلامی بود که به پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل جمهوری اسلامی ایران انجامید.
پس از درگذشت آیت الله بروجردی زعیم حوزه علمیه و مرجع تقلید شیعیان، در سال ۱۳۴۰ شمسی، روند مبارزات حوزویان و مردم با طاغوت و رژیم پهلوی، وارد دوره جدیدی شد و شکل علنی یافت.
«لایحه انجمن های ایالتی و ولایتی»، «حق رای زنان»، «قسم به کتاب آسمانی به جای قرآن» و «رفراندم انقلاب سفید شاه» از مواردی بود که هر کدام به دلایل و انگیزه هایی اعتراض روحانیت و در رأس ایشان، آیت الله سید روح الله خمینی را که اکنون شخصیت طراز اول حوزه به شمار می رفت فراهم آورد.

جملاتی از کاربرد کلمه واقعه فیضیه

خمینی که پیش‌بینی می‌کرد که در آن روز در روضه خوانی‌ها زد و خورد بشود در زمان پیش آمدن واقعه فیضیه در مدرسه نبود. او ضمن سخنرانی کوتاهی گفت: