هژدهم
جملاتی از کاربرد کلمه هژدهم
و امیر صفّه‌یی فرموده بود بر دیگر جانب باغ برابر خضرا، صفّه‌یی سخت بلند و پهنا در خورد بالا، مشرف بر باغ، و در پیش حوضی بزرگ، و صحنی فراخ، چنانکه لشکر دو رویه بایستادی. و مدّتی بود تا برآورده بودند، این وقت تمام شده بود. فرمودند خواجه [ابو] عبد اللّه الحسین بن علیّ میکائیل را تا کاری سخت نیکو بساختند که امیر سه‌شنبه هژدهم ماه جمادی الاولی درین صفّه نو خواهد نشست. و این روز آنجا بار داد و چندان نثار کردند که حدّ و اندازه نبود. و پس از بار برنشست، بمیدانی که نزدیک این صفّه بود چوگان باختند و تیر انداختند. و درین صفّه خوانی نهادند سخت بزرگ. و امیر بگرمابه رفت از میدان و از گرمابه بخوان رفت و اعیان و ارکان را بخوان بردند و نان خوردن گرفتند و شراب گردان شد و از خوان مستان بازگشتند. و امیر نشاط خواب کرد. و گل بسیار آوردند. و مثال دادند که بازنگردند که نشاط شراب خواهد بود.
و روز پنجشنبه هژدهم ماه جمادی الأخری امیر بجشن نوروز بنشست. و هدیه‌ها بسیار آورده بودند، و تکلّف بسیار رفت. و شعر شنود از شعرا، که شادکام بود درین روزگار زمستان و فارغ دل و فترتی نیفتاد، و صلت فرمود، و مطربان را نیز فرمود.
در سدهٔ هژدهم میلادی جامعهٔ تائینو بر اثر بیماری آبله و گرفتاری‌های دیگری چون حل‌شدن اجباری در جوامع کشاورزی اسپانیایی و درآمیختن با دیگر نژادها از میان رفت.
کارل مارکس در کتاب هژدهم برومر ناپلئون بناپارت گوشه‌ای به مثال خر ژان بوریدان زده‌است: «نه خری که میان دو دسته علف گیر کرده باشد و نداند کدام لذیذتر است، بلکه حالت خری که میان دو چماق مانده و می‌خواهد بداند کدام یک از آن دو دردناک‌تر است.»
از این شهر تا ۱۲۴۰ میلادی هیچ یادی نشده‌است. در ۱۳۴۲ ژان دو مونفور این منطقه را به انگلیسیان سپرد. در ۱۳۷۹ این شهر به فرانسویان بازگردانده شد. در ۱۶۳۱ کاردینال ریشلیو اسکله‌ای چوبی در آن ساخت که پایه‌ای برای پایانهٔ دریایی شدن این شهر بود. استحکامات ساحلی این شهر تا سدهٔ هژدهم میلادی تکمیل و بازسازی شد و بر اهمیت شهر افزود.