هوتک

پس از تأسیس افغانستان به عنوان یک کشور توسط سلسله هوتک در قرن هفدهم میلادی، بیشتر هندوها در افغانستان از آزادی برخوردار بوده و در سمت‌های بالای حکومتی و تجارتی مشغول کار بودند. اقوام بزرگی که امروزه پیرو آیین هندو در افغانستان هستند، شامل اقوام پنجابی و سندی بوده که ممکن است در قرن نوزدهم میلادی همراه با سیک‌ها به عنوان بازرگان به افغانستان آمده‌ باشند. تا زمان سقوط جمهوری دموکراتیک افغانستان حدود چندین هزار هندو در افغانستان زندگی می‌کردند اما امروزه جمعیت آن‌ها به حدود ۱٬۰۰۰ نفر می‌رسد. بیشتر آن‌ها به کشورهای چون هندوستان، اتحادیه اروپا، آمریکای شمالی و کشورهای دیگر پناهنده شدند.

تکیه هوتک مربوط به سده‌های متاخر دوران‌های تاریخی پس از اسلام ۱۰۰–۱۵۰ سال است و در شهرستان کرمان، بخش چترود، دهستان کویرات، روستای هوتک، خیابان امام حسین، جنب تکیه نوساز امام حسین واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۸ اسفند ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۵۳۰۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

این کتاب شامل غزلیات ۵۶ شاعر است که از برخی از آن‌ها عبارت اند از: میر سید علی مشتاق، آقا محمد عاشق، لطف علی بیگ آذر، منشی صاحبرای آزاد، میر هوتک خان افغان، افغان خان آماسی، پیام اکبر آبادی، شیخ محمد علی حزین، فتح علی شاه قاجار، سید صابر علی تتوی صابر، میرزا محمد تقی صهبا، هزار جویبی طوفان، منشی شیوک رام عطارد، سید عظیم الدین تتوی، میر کرم علی خان کرم، میرزا غلام علی تتوی مؤمن

}} همچنین پیدا شدن مومیایی در منطقه درهوت(باب هوتک ) نیز دلیلی محکم بر قدمت این منطقه دارد.

حسین هوتک یا شاه حسين هوتک پسر میرویس خان هوتک، پنجمین و آخرین فرمانروای سلسله هوتکیان بود. وی در سال ۱۷۲۵ میلادی و پس از مرگ برادرش محمود به حکومت رسید. او فرمانروای قندهار بود، درحالی که پسر عمویش اشرف از اصفهان بر بخش‌هایی از ایران حکومت می‌کرد.

در سال ۱۷۰۹، میرویس هوتک رییس افغان‌های غلجی از ولایت قندهار، حکومت صفویان را برانداخته و پادشاهی هوتکیان را تاسیس کرد. طی سال‌های ۱۷۲۲ تا ۱۷۲۵، پسرش محمود هوتکی اصفهان را فتح نموده و سلسله صفویان ایران را منقرض نمود. محمود خودرا شاه ایران نامید؛ با این حال، هوتکیان در سال ۱۷۳۸ از افشاریان شکست خوردند.