همیم

مست نشاط همیم سیل بنای غمیم شیرازه حکمیم آوازه ادبیم

دنیا ز من بجست، چون من دین بیافتم طاعت همیم دارد دندان کنان کنون

ای سگ آن سر کو، ما و تو یاران همیم خاک پاییم، بهر جا که روی در قدمیم

کی شنیدی‌ که بود حاکمی این‌گونه همیم که رسد فیض ‌عمیمش چه به مو و چه به مار

ما خرابات نشینان همه همرنگ همیم در نهان عین وجودیم و به ظاهر عدمیم

من و تو چون قدح و باده آشنای همیم من از تو چشم نمی‌پوشم و تو از من روی

بزوده گفت ندانی که پر مرو باریک که با همیم من و تو سرو بن کرباس

ما اسیران همه مرغان خوش‌الحان همیم هم‌زبان نفس و همدم بستان همیم

خارتر در بزم او ما و تو مشتاق از همیم عزت خود را ببین از اعتبار ما مپرس

ای نور چشم مهر و گل بوستان حسن ما بی‌تو در همیم تو بی‌ما چگونه‌ای