همایون کن

معنی کلمه همایون کن در لغت نامه دهخدا

همایون کن. [ هَُ ک ُ ] ( نف مرکب ) آنکه سبب شکوه و فرّ چیزی باشد :
همایون کن تاج و گاه و سریر
فرودآمد از تاجگاه سریر.نظامی.

آنکه سبب شکوه و فر چیزی باشد

روزگار مرا همایون کن سایه بر من فکن چو پر همای

سایه بر فرق وجود افکن که چرخ اعظمی روز بر دانش همایون کن که سعد اکبری