هم سپر

ز مه چو بر سپر تیغ زن نشیند رنگ جهان ز رأیش هم تیغ و هم سپر یابد

عجز ما آن سوی تسلیم ‌گرو می‌تازد سایه در جنگ سپر هم سپر انداخته است

به سینه بدرید هامون ز هم سپر درربود از دلاور به دم

دادگرا آن یگانه گوهر رخشان چیست که هم تیغ تیز و هم سپر آمد

تا بود زین سان هلاک خسم او، از آفتاب هم سپر گیرد بکف گردون و هم خنجر کشد