هلال صابی

معنی کلمه هلال صابی در لغت نامه دهخدا

هلال صابی. [ هَِ ل ِ ] ( اِخ ) هلال بن مُحَسِّن بن ابراهیم. کاتب و مورخ بغدادی متوفی به سال 448 هَ.ق. جد و پدر او از صابئین بودند و او در پایان عمر اسلام آورد. او راست : «الوزراء»، «ذیل تاریخ ثابت بن سنان »، « غررالبلاغة»، «رسوم دارالخلافة»، «کتاب الکتاب »، «السیاسة»، «الاماثل و الاعیان ». ( از اعلام زرکلی ).

جملاتی از کاربرد کلمه هلال صابی

سال ۳۳۴ مهم‌ترین سال از لحاظ تاریخ وزیران است؛ چرا که در این سال آل‌بویه وارد بغداد شدند، کاتب امیر فاتح به‌جای وزیر نشست و عنوان وزارت منسوخ شد. چنان‌که هلال صابی در تاریخ الوزراء، وزیران قرن چهارم را به دو دسته تقسیم کرده‌است: ۱) وزیران دولت عباسی ۲) کاتبان عهد دیلمی.
کتاب التاجی فی اخبار الدولة الدیلمیة کتابی در تاریخ آل بویه و دیلمیان از آغاز کار تا روزگار عضدالدوله (سالهای ۳۳۸–۳۷۲) است از ابواسحاق ابراهیم بن هلال صابی کاتب و شاعر، که به دستور عضدالدوله برای ستایش دیلمیان و حکمرانی آنها نوشته شده‌است. این کتاب از قدیمترین تاریخهای دودمانی راجع به سلسله‌های مستقل است.