هفت ده

مرا طالع ارتفاعی است دیدم کز این هفت ده نایدم ارتفاعی

کعبهٔ جان ز آن سوی نه شهر جوی و هفت ده کاین دو جا را نفس امیر و طبع دهقان دیده‌اند

کم زنم هفت ده خاکی را دخل یک هفتهٔ دهقان چکنم؟

نه صحیفه است فلک هفت ده آیت ز برش عاشقان این همه از سورهٔ سودا شنوند

چه باید به شهری تنشستن که آنجا بجز هفت ده روستائی نیابی

نه زین هفت ده خاکدانم گریزان که از هشت شهر سما می‌گریزم

در این هفت ده زیر و نه شهر بالا ورای خرد ده کیائی نیابی

این هفت ده خاکی و نه شهر فلک را قحط است و تو بر آخور سنگیش نپائی