هفت اعضا

چون نشینم از پی آسودگی، کز شوق او همچو افلاکم رسیده هفت اعضا بر زمین

جمال یوسفی را جلوه‌گر باش چو ابرهیم هفت اعضا بصر باش

ز هفت اعضا چرا بر پا دهی بوس دگر اعضا رها کردی بافسوس

هست بر هر عضو را ذکر دگر هفت اعضا راست ذکری ای پسر

بثنای تو ناطقست مرا یک زبان نی ، که هفت اعضا نیز

رعشه بر هشتم فلک در هفت اعضا واقع است نسر طایر را ز سهم تیر آن زرین کمان

خاک پایش نه فلک را بر سر افسر از چه شد ز آنکه بگشادست هفت اعضا به بند پنج و چار

دلم به روی تو تا دیده برگشاد ببست به چار میخ وفای تو هفت اعضا را