هصیص

معنی کلمه هصیص در لغت نامه دهخدا

هصیص. [ هََ ] ( ع ص ) پاسپرده. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || شکسته. ( منتهی الارب ). || ( اِ ) هصیص النار؛ درخش آتش. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).

معنی کلمه هصیص در فرهنگ فارسی

پا سپرده شکسته

جملاتی از کاربرد کلمه هصیص

نسبت آن‌ها به سهم بن عمرو بن هصیص بن کعب بن لوی بن غالب بن فهر بن مالک بن نضر بن کنانه بن خزیمه بن مدرکه بن الیاس بن مضر بن نزار بن معد بن عدنان می‌رسد. آنها با بنی‌جمح مرتبط هستند، زیرا هر دو بخشی از یک قبیله بزرگتر بودند که از یک جد یکسان، هصیص بن کعب برخاسته بودند.
نسبت آن‌ها به جمح بن عمرو بن هصیص بن کعب بن لوی بن غالب بن فهر بن مالک بن نضر بن کنانه بن خزیمه بن مدرکه بن الیاس بن مضر بن نزار بن معد بن عدنان می‌رسد. آنها با بنی‌سهم مرتبط هستند، زیرا هر دو بخشی از یک قبیله بزرگتر بودند که از یک جد یکسان، هصیص بن کعب برخاسته بودند.