هدف یابی

مهمات دفاعی توپولف-۲۲ که به وسیلهٔ افسر اسلحه کنترل می‌شود شامل یک برجک دم در زیر موتور می‌باشد که شامل یک ای ام-۲۳ ۲۳ میلی‌متری یا توپخانهٔ آر-۲۳ است. برجک به وسیلهٔ یک رادار هدف یابی پی آر اس-۳آ (آرگون) جهت‌یابی می‌شود تا فقدان دید عقب افسر اسلحه را جبران کند. بار اصلی سلاح این بمب‌افکن در محفظه‌ای میان دو بال قرار دارد که شامل ۲۴ بمب معمولی فاب-۵۰۰، یک بمب فاب-۹۰۰۰ و چندین بمب اتمی می‌باشد. در توپولف-۲۲ کا محفظه به گونه‌ای طراحی شده تا توانایی حمل موشک رادوگا خا-۲۲ (ای اس-۴ کیچن) را داشته باشد. این موشک آن قدر بزرگ بود که بر کنترل و کیفیت پرواز هواپیما تأثیرگذار بود و همچنین ایمنی هواپیما را به خطر می‌انداخت.

موشک‌های تی ال ای ام بلاک ۳ که در سال ۱۹۹۳ به کار گرفته شدند دارای برد بیشتر و مجهز به گیرنده‌های سامانه موقعیت‌یاب جهانی بودند که دقت آن‌ها را در هدف یابی بیشتر می‌کرد. تی ال ای ام‌های بلاک ۴ نیز مجهز به سامانه‌های تطبیق دهنده موقعیت هدف دیجیتالی (دی اس ای ام سی) همراه با توربوجتهای پیشرفته تر بودند. موتورهای مدل دبلیو آر-۴۰۲ در تی ال ای ام‌های بلاک ۳ مجهز به کنترل کننده‌های سوختی بودند که قابلیت سرعت کم یا سرعت زیاد را به تاماهاک در طول پرواز می‌داد. این موتور همچنین از لحاظ سوختی مقرون به صرفه بود. موشک‌های تاماهاک بلاک ۴ فاز ۲ توانایی حملات ضربتی تر و عمیقتر را دارند و مجهز به سیستم‌های هدف یاب متحرک هستند که اجسام متحرک را در روی زمین هدف یابی می‌کنند.

معمولاً این خودروها به یک واحد خودرو فرماندهی سی پی یا سی وی لینک می‌باشند و ممکن است اطلاعات هدف را از سیستم هدف یابی یا رادار رهگیری واحد فرماندهی دریافت کنند.