هادره

در اوایل قرن بیستم، هادره به مرکز اقتصادی منطقه تبدیل شد.در سال 1913، این سکونتگاه شامل چهل خانوار، و همچنین مزارع و تاکستان‌ها به وسعت 30000 دونم بود.

اولین مهاجران یهودی در ساختمانی به نام خان در نزدیکی کنیسه اصلی هادره زندگی می کردند. جمعیت شامل ده خانواده و چهار نگهبان بود. در سال 1896 بارون روچیلد برای "صدها کارگر سیاهپوست" از مصر "برای حفر سنگرهای وسیع و عمیق" مورد نیاز برای تخلیه باتلاق ها هزینه کرد. آنها "در تعداد زیادی مردند".سنگ قبرهای قدیمی در گورستان محلی نشان می دهد که از جمعیت 540 نفری، 210 نفر بر اثر مالاریا مرده اند. بنابراین، آیه ای از کتاب مقدس از مزامیر (تهیلیم) در آرم شهر حک شد: "کسانی که در اشک می کارند، با آوازهای شادی درو خواهند کرد." ‏ (‏ مزمور ۱۲۶:‏۵‏) نگهبانان هاشومر بر مزارع نظارت می‌کردند تا از هجوم بادیه‌نشین همسایه جلوگیری کنند.