نیی

آگاه نیی که آفت جان تواند آنها که تو در آرزوی ایشانی

که مخور غم خدا بودغفار مگر آگه نیی که روز حساب

چو تو بی او نیی تو کیستی اوست همه اوست ای تو در معنی همه پوست

عیسی روح اله ای زلف ار نیی پس از چه رو روز وشب همخانه با خورشید تابان بینمت

تو ارتقا به سخا جو مگو نه گو آری نظر مکن که نیی یافت ارتفاع شکر

همی نشاند کلک تو آتش فتنه نیی که آتش بنشاند از عجایب دان

هم پدری و هم پسر هم تو نیی و هم شکر کیست کسی بگو دگر کیست کسی به جای تو

تو که جوهر نیی نداری جای چون رسد در تو وهم شیفته‌رای؟

سکه آن اگر نیی آگاه نیست الا قبول خاطر شاه

به‌حمداللّه که اکنون پادشایی نیی مهمرد زاد روستایی