نیروی محرک الکتریکی

نیروی مُحَرّک الکتریکی (electromotive force)
(یا: ای اِم اِف) در تعریف عام، ولتاژ ایجاد شده از طریق باتری یا مولد برق، در مدار الکتریکی. بنا به تعریف دقیق تر، مقدار انرژی ای است که چشمۀ مولد برق برای هر واحد بار الکتریکی تأمین می کندتا آن را در مدار به گردش در آورد. یکای نیروی محرک الکتریکی، ولت است. هر چشمۀ انرژی خارجی، مثل باتری، می تواند بین دو نقطه از یک جسم اختلاف بار الکتریکی پدید آورد. این امر الکترون ها را به حرکت درمی آورد و در این صورت، در یک نقطۀ مدار فزونی الکترون، و در نقطه ای دیگر کاستی الکترون به وجود می آید. این اختلاف بار را به صورت انرژی پتانسیل الکتریکی، یا نیروی محرک الکتریکی (emf)، ذخیره می کنند. نیروی محرک الکتریکی باعث عبور جریان در مدار می شود.