نویسه خوانی نوری

سابقه نویسه خوانی نوری به بیش از نیم قرن گذشته برمی گردد. از زمانی که سیستم‌های کامپیوتری، در تجارت و صنعت وارد شد، نیاز به جمع‌آوری و پردازش دستخط به وسیلهٔ سیستم به وجود آمد. اما پاسخ به این نیازها با میزان تکنولوژی سیستم‌های موجود، محدود می‌شدند. برای بررسی سابقه نویسه خوانی نوری می‌توان آن را به سه دوران کلی تقسیم کرد.

با گسترش سخت‌افزار سیستم‌ها و بعد از سال‌ها تلاش در زمینه تحقیقات و به وجود آمدن روش‌های کارآمد، نویسه خوانی نوری وارد دوران جدیدی شد. در دوران جدید دیگر نیاز به رعایت قوانین خاص برای نوشتار نبود. افراد می‌توانند به حالت عادی متن‌های خود را بنویسند و محدودیت‌های نوشتار از بین رفت. روش‌های جدید، بسیار قدرتمندتر شدند به نحوی که استخراج ویژگی و طبقه‌بندی داده‌ها نسبت به زمان‌های قبل متحول شدند. امروزه دستخط‌ها به وسیله اسکنرهای قدرتمند وارد سیستم می‌شوند تا مراحل زیر را طی کنند.

سامانه‌های نویسه خوان مثل بسیاری از سامانه‌های هوشمند دیگر، پیچیدگی زیادی دارد. پردازش تصویر و بازشناسی الگو دو مبحث اصلی در این سامانه‌ها هستند. پیچیدگی این سامانه‌ها برای زبان‌های گوناگون، متفاوت است. به عنوان مثال نوشتن نویسه خوانی نوری برای زبان‌های لاتین به دلیل اینکه حروف آن‌ها به‌طور مجزا نوشته می‌شود آسان‌تر است از زبان‌هایی مثل فارسی و عربی که حروف یک کلمه به یکدیگر می‌چسبند. این موضوع به علاوهٔ جمعیت کم کاربران زبان فارسی، سبب شده سامانه‌های نویسه خوان زبان فارسی نقاط ضعف زیادی داشته باشند. البته در سال‌های اخیر تلاش‌های قابل تقدیری از سوی برخی شرکت‌های فعال در زمینهٔ پردازش تصویر انجام شده که برخی از آن‌ها منجر به محصولات قابل قبولی شده‌است.