نورسنج

نور از طریق یک دیافراگم وارد دوربین می‌شود، دهانه‌ای که توسط صفحات روی هم قرار گرفته‌اند که حلقه دیافراگم نامیده می‌شود. قطر این حفره متغیر است این بخش به‌طور معمول در لنز قرار دارد، اصولاً وظیفه لنز تشکیل اولیه محدوده تصویر است و وظیفه حسگر ثبت تصویر است. این دهانه را می‌توان برای تغییر میزان نوری که به فیلم یا حسگر برخورد می‌کند، باز یا باریک کرد. اندازه دیافراگم را می‌توان به صورت دستی، با چرخاندن لنز یا تنظیم به کمک عقربه موجود در بدنه دوربین، یا به‌طور خودکار بر اساس خوانش‌های یک نورسنج داخلی تنظیم کرد.

دوربین عکاسی از یک اتاقک تاریک تشکیل شده که بر جدارهای آن یک عدسی محدب با فاصله کانونی ثابت قرار دارد. در جدار مقابل این عدسی فیلم و بین فیلم و عدسی دیافراگم وجود دارد. علاوه بر این دوربین به دستگاه تنظیم فاصله (مسافت‌یاب نوری)، شاتر یا بندان، نورسنج (طیف‌سنج نوری)، منظره‌یاب و صفحه نمایش مجهز است.

در اکثر موارد بدنه دوربین قطع متوسط بسیار ساده می‌باشد. برای نمونه حتی فاقد نورسنج می‌باشند. قسمت‌های تشکیل دهنده بدنه در سری‌های گوناگون و برندهای مختلف متفاوت می‌باشد. برای مثال سری‌های زاویه بسیار باز هاسلبلاد فاقد آینه ۴۵ درجه می‌باشد.

بسیاری از واحدهای فلاش نور منعکس شده از فلاش را اندازه‌گیری می‌کنند تا به تعیین مدت زمان مناسب فلاش کمک کنند. هنگامی که فلاش مستقیماً به دوربین وصل می‌شود - معمولاً در شکافی در بالای دوربین (کفش فلاش یا کفش داغ) یا از طریق یک کابل - فعال کردن شاتر روی دوربین فلاش را فعال می‌کند و نورسنج داخلی دوربین می‌تواند کمک به تعیین مدت زمان فلاش.