نوء

معنی کلمه نوء در لغت نامه دهخدا

نوء. [ ن َ / نُو وْ ءْ ] ( ع مص ) برخاستن به کوشش و مشقت تمام. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ) ( از متن اللغة ). به گرانی برخاستن.( تاج المصادر بیهقی ) ( ترجمان علامه جرجانی ص 102 ) ( زوزنی ) ( صراح ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). به گرانی با بار برخاستن. ( از اقرب الموارد ) ( از متن اللغة ). || افتادن از گرانباری. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( متن اللغة ). بیفتادن. ( ترجمان علامه جرجانی ص 102 ) ( تاج المصادر بیهقی ). افتادن. ( صراح ) ( از اقرب الموارد ). گران بار کردن و بیفتادن. ( زوزنی ). || گران و مایل گردانیدن بار کسی را. ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ). سنگینی کردن بار بر کسی و او را مایل به سقوط کردن. ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ).گرانی کردن. ( ترجمان علامه جرجانی ص 102 ) ( از تاج المصادر بیهقی ) ( از دهار ). || دور شدن. ( ازمنتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). رجوع به نأی شود. || غروب کردن ستاره در مغرب . ( از متن اللغة ) ( از اساس اللغة ) ( اقرب الموارد ). || طلوع کردن ستاره از مشرق . ( از متن اللغة ) ( از اساس اللغة ) ( اقرب الموارد ). طلوع. ( منتهی الارب ). || غروب کردن منزلی از منازل قمر و طلوع کردن مقابل آن . ( فرهنگ خطی ). فرورفتن نجم به مغرب و برآمدن رقیب آن به مشرق در حال. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). و عرب چون اکثر نسبت می دهند امطار و ریاح را به غروب کواکب ، گویند: مطرنا بنوء کذا؛ در فلان نوء باران آمد. ( یادداشت مؤلف ). و نیز رجوع به صبح الاعشی ج 2 ص 170 شود. || ( اِ ) ستاره مایل به غروب. ( از اقرب الموارد ).ستاره مایل به غروب ، یا آن طالع است ، و آن منزلی است قمر را از منازل بیست وهشت. ( منتهی الارب ). ج ، انواء، نوآن ، انوء. || و گفته اند نوء به معنی طلوع است. ( منتهی الارب ). || باران. ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ) ( ناظم الاطباء ). || عطا. دهش. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). ج ، انوء.

معنی کلمه نوء در دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۱(بار)
. نوء برخاستن است به مشقت «ناءَ الرَّجُلُ: نَهَضَ بِجَهْدٍ وَ مَشِقَّةٍ» و چون با «با» متعدی شود به معنی برداشتن به سختی است یعنی: به قارون از اموال گنجینه آنقدر دادیم که حمل آن به گروه مردان توانا سنگینی می‏کرد این لفظ فقط یکبار در قرآن مجید یافته است و در «فتح» در باره آن توضیح داده شد.

جملاتی از کاربرد کلمه نوء

طراحی تقویت‌کننده‌های توزیع‌شده برای اولین بار توسط ویلیام اس. پرسیوال در سال ۱۹۳۶ فرموله شد. در آن سال پرسیوال طرحی را پیشنهاد داد که بوسیله آن می‌توان هدایت‌انتقالی لامپ خلأ منفرد را بصورت خطی و بدون داشتن ظرفیت خازنی عناصر آنها در ورودی و خروجی اضافه کرد، بنابراین به مداری می‌رسیم که حاصل ضرب بهره در پهنای‌باند بیشتری نسبت به یک لامپ تنها دست پیدا می‌کند. طراحی پرسیوال آگاهی گسترده‌ای کسب نکرد، تا اینکه در سال ۱۹۴۸ انتشاراتی در این باره توسط هیولت، گینزتون، جاسبرگ و نوء تألیف شد. در این مقاله بعدی‌ست که می‌توان اصطلاح تقویت‌کننده توزیع‌شده را جستجو کرد. به‌طور متداول، معماری طراحی دی‌ای با استفاده از فناوری لامپ خلأ محقق می‌شد.